حمل و نقل همگانی و نیاز به سرمایه گذاری بخش خصوصی در آن

با تحولات سریع در عرصه علوم مدیریت و نیز دانش مهندسی حمل و نقل شهری، برنامه های خرد و کلان به منظور تحقق توسعه در شهرهای مختلف در سطح دنیا مد نظر قرار گرفته است که این برنامه ها خود تابعی از سطح توان و قابلیت های عملیاتی و مدیران و دست اندرکاران حمل و نقل شهری جهت دسترسی به امکانات و تجهیزات مشخص، وجود منابع مالی و هزینه ای است. قرارداد ساخت، بهره برداری و واگذاری (B.O.T) در شکل اولیه خود به صورت تامین مالی پروژه های دولتی در ازای ارائه امتیاز به یک کنسرسیوم خصوصی طی دوره ای مشخص می باشد که امروزه از مهمترین و اساسی ترین برنامه ریزی ها در حوزه حمل و نقل شهری و مدیریت شهرها، طرح برنامه ها و اعمال سازوکارهای مشخص و مدون در زمینه توسعه زیرساخت ها و تاسیسات حمل و نقل شهری بشمار می رود که نه تنها تاثیر مستقیمی بر افزایش سطح رفاه و آسایش شهروندان دارد بلکه می تواند موجب توسعه اشتغال، درآمدزایی شهرداری، توسعه فضای فرهنگی و عمرانی شهر و... گردد. در این پژوهش تلاش شده است به بررسی و ارزیابی میزان اثربخشی روش سرمایه گذاری BOT در خصوص اجرای پروژه های عمرانی شهرداری شیراز پرداخته شود. برای این مهم پس از تهیه پرسشنامه و توزیع آن بین ۱۶۴ نفر مدیران(بر اساس فرمول کوکران)، مهندسین، کارمندان شهرداری های کشور و اساتید دانشگاه، نتایج پرسشنامه های دریافتی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق حاکی از آن بوده است که استفاده از مدل قراردادی BOT نسبت به سایر روش های سرمایه گذاری در تبیین ضمانت های سرمایه گذاری، شفافیت، و سود مطلوب تر است. بر پایه آزمون های صورت گرفته، مشخص گردید که زمینه های ایجاد اثربخشی در کاربرد روش BOT سرمایه گذاری موثر بوده و با توجه به اینکه میانگین تجربی آن کمی بیشتر از حد متوسط است، بنابراین زمینه های ایجاد اثربخشی در کاربرد مدل BOT در سرمایه گذاری در پروژه های عمرانی شهرداری شیراز شامل امکان سرمایه گذاری عمومی و جمعی با تمرکز بر روی دسته ای از پروژه های عمرانی است.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: توسعه حمل و نقل شهری ، گسترش دامنه برون سپاری ، شهرداری ، مبانی قراردادهای ساخت ، بهره برداری و واگذاری ، شهرداری ها.