فضای عمرانی و رفع عیوب سیمای شهری مطابق با نیاز مناطق مختلف شهرداری

هدف از بهبود سیمای شهری ایجاد فضای عمومی اجتماع پذیر است که باعث شود آن فضا از نظر مراجعه کنندگان مطلوب تر و دلپذیرتر بوده و عاملی برای ترغیب حضور و افزایش میزان برقراری ارتباط با دیگران باشد. این فضا بایستی نیازهای جمعی انسان را پاسخگو باشد و با طراحی مناسب آن انتخاب های مختلفی را در دسترس افراد قرار دهد. با توجه به نوع رفتار مردم و علایم آن ها، تعاملات اجتماعی ممکن است در مکان های مختلف شاخصه های متفاوتی را داشته باشد که بسته به مطالعه موردی هر فضا متمایز خواهد بود. این پژوهش با هدف بررسی میزان اجتماع پذیری شهری شهرداری مناطق مختلف شیراز با بهره گیری از روش پیمایشی انجام شد. نتایج نشان دهنده معضلاتی در زمینه ی نورپردازی، عرض معابر، فقدان جذابیت محیطی و مواردی از این قبیل در مناطق مختلف شهرداری شیراز بود. در ادامه ی روند پژوهش، پرسشنامه ای طراحی و در محدوده ی مورد مطالعه تکثیر گردید. نتایج توصیفی حاصل از پرسشنامه نیز نشان دهنده ی نظر مثبت عابرین در زمینه ی ضعف ها و معضلاتی در زمینه ی عواملی نظیر کم بودن عرض معابر تردد عابرین، فقدان خوانایی و نورپردازی مناسب و مواردی که هر یک تاثیر به سزایی بر کاهش اجتماع پذیری دارند، بوده است. با توجه به موارد فوق می توان نتیجه گرفت که هراندازه عواملی نظیر: عرض معبر پیاده، نورپردازی و خوانایی، کاربری های تجاری، تفریحی، خدماتی، اموزشی و... سرزندگی و پویایی احساس امنیت و... در شرایط بهتری واقع شود، میزان اجتماع پذیری فضاهای شهریدر مناطق مختلف شهری شیراز نیز افزایش خواهد یافت.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: متناسب سازی سیمای شهری ، بهبود سیمای شهرسازی ، توسعه کلان شهرها ، شهرداری ، الزامات فرهنگی شهروندان.