طراحی یک سامانه دارورسان مبتنی بر گرافن اکسید پیوندخورده با پلیمر برای کورکومین: بهینه سازی با RSM و مطالعه سمیت سلولی

در این پژوهش، بیونانوکامپوزیت گرافن اکسید پیوندخورده با یک پلیمر مشتق از سلولز طبیعی (CCG) تهیه شد و کارایی آن به عنوان یک حامل هدفمند برای بارگذاری داروی ضدسرطان کورکومین مورد مطالعه قرار گرفت. ویژگی های سطحی و ساختاری CCG با آنالیزهای FESEM، BET، و FTIR بررسی شد. روش سطح پاسخ (RSM) و طرح کامپوزیت مرکزی برای بهینه سازی عوامل موثر شامل pH، زمان تماس، و غلظت اولیه دارو بر درصد جذب دارو روی کامپوزیت استفاده شد. نتایج حاصل از طراحی کامپوزیت مرکزی نشان داد که یک مدل درجه دوم با ضریب تعیین ۹۸۴۵/۰ و ۰۰۰۱/۰ > p برای برازش داده های تجربی مناسب است و بیشینه جذب (۷۰ درصد) در شرایط ۶ = pH، زمان تماس ۶۰ دقیقه و غلظت اولیه ۲۰ میلی گرم بر لیتر پیش بینی شد. درصد رهایش دارو از نانوحامل CUR@CCG در۶/۵ = pH به میزان چشمگیری بیش از ۴/۷ = pH بود که نشان دهنده اثربخشی سامانه در محیط سلول سرطانی است. اثر سمیت سلولی CUR، CCG، و CUR@CCG روی دو رده سلولی سالم (MCF ۱۰A) و سرطانی (MDA-MB ۲۳۱) پستان به روش MTT بررسی شد. اثر سمیت سلولی CUR@CCG در غلظت ۹۶ میکروگرم بر میلی لیتر و در زمان ۲۴ ساعت بر سلول های MDA-MB ۲۳۱، در حدود ۴۵ درصد و کمی کمتر از CUR آزاد (۵۰ درصد) بود. بر اساس نتایج حاصل، بیونانوکامپوزیت CCG می تواند به عنوان یک نانوحامل زیست سازگار و هدفمند برای داروی ضد سرطان CUR مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

کامپوزیت پلیمری ، طرح مرکب مرکزی ، بقای سلولی ، دارورسانی هدفمند