ارزشگذاری اقتصادی آب های زیرزمینی (مطالعه مروری )
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 283
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
WREC03_045
تاریخ نمایه سازی: 11 آبان 1402
چکیده مقاله:
ارزش اقتصادی آب به عنوان یکی از عوامل مهم تخصیص این عامل بین مصارف گوناگون و همچنین ، تحریک کاربران برای اجرای اقدامات موردنیاز به منظور افزایش سرمایه گذاری های مرتبط با ارتقاء بهرهوری آب است . روشهای متعددی برای ارزشگذاری اقتصادی آب وجود دارد که با توجه به نقش تولیدی آب زیرزمینی در آبیاری محصولات کشاورزی , در این تحقیق از روش ارزشگذاری مشروط برای ارزشگذاری اقتصادی آب استفاده شد. در نتیجه سیاست نرخگذاری آب در منطقه باید به گونه ای باشد که برای محصولات، قیمت فروش آب کمتر از مقادیر فعلی باشد تا زیانی برای کشاورزان حاصل نشود و یا انتخاب محصول بر اساس ارزش اقتصادی آن در نظر گرفته شود. در دهه های اخیر با رشد جمعیت ، افزایش تقاضا برای محصولات کشاورزی و همچنین توسعه صنعت و کشاورزی ، برداشت از منابع آب زیرزمینی به عنوان مهم ترین تامین -کننده آب در مناطق خشک و نیمه خشک نیز بطور چشمگیری افزایش یافته و منجر به پیشی گرفتن تقاضا بر عرضه منابع آب و ایجاد بحران در اغلب این مناطق شده است . بی شک یکی از مهم ترین ابزارها در کنترل و مدیریت تقاضای منابع آب و کاهش بحران حاصل از آن، بهرهگیری از ابزارهای اقتصادی و لحاظ نمودن ارزش اقتصادی آب در فعالیت های کشاورزی به عنوان بزرگترین مصرفکننده آن می باشد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که ارزش تولید نهایی آب بیش از هزینه استخر اج هر واحد آب است و به علت برداشت بیش از حد از منابع آب، رفاه تولیدکنندگان کاهش در خور توجهی می یابد. در نهایت این نتیجه نیز به دست آمد که تغییرات هزینه برداشت ، به علت افت سطح آب، در میزان مصرف تاثیر زیادی ندارد و برای کاهش برداشت باید روشهای نوین آبیاری ترویج شود تا بهرهوری هر واحد آب مورد استفاده در بخش کشاورزی افزایش یابد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیده فاطمه موسوی
دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت و کنترل بیابان، دانشکده کویرشناسی، دانشگاه سمنان
محمدرضا یزدانی
دانشیار گروه بیابانزدایی، دانشکده کویر شناسی، دانشگاه سمنان
علی خالقی
دانشجوی دکتری مدیریت و کنترل بیابان، دانشکده کویر شناسی، دانشگاه سمنان