ارتباط مدیریت دانش با خلاقیت کارکنان اداره کل تربیت بدنی دانشگاه فردوسی مشهد

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین مدیریت دانش با خلاقیت کارکنان اداره کل تربیت­بدنی دانشگاه فردوسی مشهد بود. روش­شناسی: روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی بوده که به صورت میدانی اجرا شده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان اداره کل تربیت­بدنی دانشگاه فردوسی مشهد (۵۰=N) تشکیل می­دادند و نمونه آماری برابر با حجم جامعه در نظر گرفته شد. به منظور جمع­آوری داده­ها از دو پرسش­نامه مدیریت دانش (لاوسون، ۲۰۰۳) و خلاقیت (رندسیپ، ۱۹۷۹) استفاده شد. اعتبار پرسش­نامه­ها با بهره­گیری از نظرات اصلاحی اساتید مدیریت و برنامه­ریزی رشته تربیت­بدنی تعیین گردید و پایایی هر دو پرسش­نامه با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب (۹۰/۰=α) و (۹۲/۰=α) به دست آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از شاخص­های توصیفی و آزمون­های آماری کلموگروف اسمیرونف، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته­ها: نتایج نشان داد بین مدیریت دانش و خلاقیت کارکنان رابطه مثبت و معناداری (۰۰۱/۰=P ، ۷۳۳/۰=r)  وجود دارد. همچنین بین مولفه­های ایجاد دانش (۰۱۴/۰=P ، ۴۲۳/۰=r)، جذب دانش (۰۰۲/۰=P ، ۶۲/۰=r)، سازماندهی دانش (۰۲۴/۰=P ، ۳۹۱/۰=r)، ذخیره دانش (۰۰۱/۰=P ، ۵۵۳/۰=r)، انتشار دانش (۰۰۳/۰=P ، ۷۹۶/۰=r) و کاربرد دانش (۰۰۱/۰=P ، ۶۵۲/۰=r) با خلاقیت رابطه مثبت و معناداری مشاهده شد. از طرفی نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که انتشار دانش، واجد شرایط پیش­بینی خلاقیت می­باشد. نتیجه­گیری: با توجه به این که مدیریت دانش نقش بسزایی در بهبود خلاقیت کارکنان دارد، مسئولین سازمان­های ورزشی باید به دنبال رفع موانع و فراهم کردن بستر اسقرار مدیریت دانش در سازمان­ها باشند و به نیروی انسانی که نقش اساسی در بهبود عملکرد سازمان دارد، بیش از گذشته توجه نمایند.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، خلاقیت ، کارکنان