رابطه قابلیت های یادگیری سازمانی و چابکی سازمانی در وزارت ورزش و جوانان ایران

هدف: تعیین ارتباط بین ابعاد قابلیت­های یادگیری و چابکی سازمانی در وزارت ورزش و جوانان جمهوری اسلامی ایران بود. روش شناسی: روش تحقیق از نوع توصیفی همبستگی است و جامعه آماری آن را کلیه کارشناسان این وزارتخانه، در سال ۱۳۹۲ تشکیل دادند. با توجه به جدول مورگان، ۱۶۹ نفر، نمونه آماری این پژوهش را تشکیل می­دهند (۱۶۹n=). ابزار جمع­آوری اطلاعات، پرسش­نامه استاندارد قابلیت­های یادگیری سازمانی (گومز، ۲۰۰۵) و چابکی سازمانی (اسپایدزر، ۲۰۰۷) بود که ضریب پایایی آنها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب (۹۴۵/۰α=) و (۹۳۸/۰α=) به­دست آمد. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی در سطح معنی­داری (۰۵/۰p≤) انجام گرفت. یافته­ها: نتایج پژوهش حاکی از آن بود که خرده مقیاس دید سیستمی برای یادگیری سازمانی (۴۵/۰±۴۸/۲) و مدیریت کیفیت جامع برای چابکی سازمانی (۵۷/۰±۶۲/۲)، بیشترین میانگین را نسبت به دیگر مولفه­های متغیر مورد نظر به­دست آوردند. همچنین یادگیری سازمانی رابطه معناداری با چابکی سازمان دارد (۰۰۱/۰p=، ۸۱۶/۰r=). با توجه به وجود رابطه هم خطی بین متغیرها و فرض استقلال خطاها از یکدیگر، متغیرهای پیش­بین (قابلیت­های یادگیری سازمانی)، ۶۴% تغییر در میزان چابکی سازمانی را تبیین می­نمایند. نتیجه­گیری: با عنایت به یافته­های پژوهش پیشنهاد می­شود، مسئولان و سیاست­گذاران وزارت ورزش و جوانان توجه خاصی به عامل یادگیری کارکنان و ارائه شیوه­های نو و خلاق برای اصلاح ساختار و عملکرد سازمان در جهت نیل به یک سازمان چابک داشته باشند.

کلیدواژه ها:

سازمان یادگیرنده ، سازمان چابک ، یادگیری سازمانی ، چابکی سازمانی ، وزارت ورزش و جوانان