الغزل العذری من العصر الجاهلی الی العصر الاموی

مردم از دوره جاهلی با غزل آشنا بوده ­اند و در این زمینه اشعار زیبایی از خود بر جای گذاشته ­اند. غزل در دوره جاهلی وسیله بود نه هدف و جنبه مادی داشت اما غزل در دوره اسلامی مستقل شد و مانند دوره قبل وسیله نبود بلکه هدف و غایت بود. دین جدید و قرآن همان گونه که چیزهای بسیاری را تحت تاثیر قرار داد، بر شعر نیز تاثیر گذاشت. شعر، در این دوره، رنگ عفت و پاکی به خود گرفت. و به دو گرایش بادیه نشینی و شهرنشینی تقسیم شد، غزل در گرایش اول غزلی عفیف و پاک بود و بیشتر در میان مردم چادرنشین که زندگی فقیرانه داشتند رایج بود. فقر و تهیدستی و محرومیت دست به دست هم دادند و روان و زبان مردم را تزکیه گرداند. اما غزل شهرنشینی بیشتر در شهرها بود؛ آنجا که مردم زندگی مرفه و آسوده­ ای داشتند. از معروفترین شاعران غزل سرا «قیس بن الملوح (مجنون) و جمیل بثنیه و کثیر عزه و عروه و توبه»  را می­ توان نام برد.

کلیدواژه ها:

غزل پاک ، عفت ، دوره جاهلی ، جمیل بثینه ، بیابان