بررسی تغییرات ضریب خاموشی جو بر مبنای دید افقی در چهار فرودگاه پرتردد کشور

دید ، علاوه بر اینکه به عنوان یکی از مهم ترین ویژگی های نوری جو محسوب می شود، از جنبه های مختلف از جمله ترافیک زمینی و هوایی دارای اهمیت است. در مقاله حاضر بانک اطلاعات تاریخی برای نشان دادن تغییرات دید در ۴ فرودگاه پرتردد کشور شامل فرودگاه های مهرآباد تهران، مشهد، شیراز و اصفهان در دوره مشترک ۴۰ ساله بررسی شده است. ضریب خاموشی با استفاده از رابطه کشمایدر برآورد می شود. تغییرات بلندمدت خاموشی در روزهای آفتابی و نسبتا خشک با کاربست پالایه در شرایط رطوبت نسبی بیش از ۷۰% و ابرناکی بیش از ۵۰% مطالعه شده است. نتایج نشان می دهد که روند تغییرات میانگین سالانه ضریب خاموشی جو در بازه زمانی ۱۹۷۰ تا ۲۰۱۰ افزایش نسبتا ملایمی را در هر چهار ایستگاه فرودگاهی دارد. مقایسه حدهای پایین و بالای دید، تغییر قابل ملاحظه ای در ایستگاه های مختلف را نشان نمی دهد. کم ترین مقادیر حدی دید مربوط به ایستگاه مهرآباد تهران است. بررسی تغییرات ماهانه میانگین دید افقی حاکی از آن است که در ماه های زمستان کمترین مقادیر وجود داشته و اندازه آن حدود ۲ کیلومتر کمتر از ماه های دیگر است. ارتباط مستقیم میان رطوبت نسبی و ضریب خاموشی جو احتمالا ناشی از تبدیل آلاینده های اولیه به ثانویه در حضور رطوبت است. نتایج مطالعه حساسیت روند تغییرات بلندمدت خاموشی به رطوبت نسبی و ابرناکی نشان می دهد که با اعمال پالایه، تغییر اندکی در مقادیر مطلق داده ها ایجاد می شود؛ ولی در روند کلی تغییرات خاموشی، به ویژه در ایستگاه های تهران و اصفهان، تغییری دیده نمی شود که بیانگر کاهش دید در بلندمدت به دلیل افزایش غلظت آلاینده های جوی است.

کلیدواژه ها:

ضریب خاموشی جو ، دید افقی ، فرودگاه های پرتردد ، رطوبت ، تغییرات بلندمدت