بررسی برخی از صفات محرک رشد جدایه های بومی باکتری Pseudomonas fluorescens متحمل به خشکی و تاثیر آن بر شاخص های رشد و عملکرد گندم

به منظور جداسازی باکتری هایPseudomonas fluorescens متحمل به خشکی، ابتدا میزان تحمل ۵۵ جدایه بومی P. fluorescens به خشکی مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان تحمل جدایه های باکتری به سطوح مختلف خشکی با کشت جدایه ها در محیط NB حاوی غلظت های ۰ ،۵۸۷/۲۹۸، ۴۰/۴۳۸ و ۸۳۸/۵۴۸ گرم بر لیتر ماده پلی اتیلن گلیکول۶۰۰۰ تعیین گردید. تعداد ۳۹ جدایه برتر که نسبت به سایر جدایه ها در سطوح بالای پلی اتیلن گلیکول دارای توان رشد (تحمل به خشکی) بالاتری بودند، از نظر تولید آنزیم ACC- دآمیناز و هورمونIAA نیز مورد بررسی قرار گرفتند. در مرحله بعد تعداد شش سویه متحمل به خشکی که از نظر تولید ACC- دآمیناز و IAA برتر بودند انتخاب و تاثیر آنها بر شاخص های رشد و عملکرد گندم درون گلخانه و در شرایط تنش خشکی در آزمایشی بصورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار مطالعه شد. نتایج مطالعات آزمایشگاهی نشان داد که ۶۴/۲۵ و ۰۷/۲۳ درصد از جدایه های مقاوم به خشکی به ترتیب دارای توان بالایی برای تولید آنزیم ACC- دآمیناز و هورمون ایندول استیک اسید (IAA) بودند. نتایج گلخانه ای نیز نشان داد که تلقیح سویه های برتر از لحاظ تولید -ACCدآمیناز و IAA منجر به افزایش معنی دار شاخص های رشد و عملکرد گندم در شرایط بدون تنش و نیز شرایط تنشی نسبت به تیمار شاهد شد.

کلیدواژه ها:

تنشخشکی ، گندم