د lam ریفت بیابانک در ارتباط با زمین درز نئوتتیس

گدازه های بالشی و دایک های دیابازی مورد مطالعه در چندین نقطه از ایران مرکزی رخنمون دارند که بهترین رخنمون آن در شمال حاجی آباد (جنوب و جنوب غرب کوه دم کلاغ) می باشد. این متابازیت ها با روند شمال شرق – جنوب غرب به صورت گدازه های بالشی با ابعاد مختلف دیده می شوند که میان بالش ها را خمیره ای رسوبی پر کرده است. تشکیلات بیابانک با سن کرتاسه ی فوقانی روی گدازه های بالشی قرار گرفته و لایه ای از چرت در مرز آن ها دیده می شود. متابازیت ها دو نوع سنگ شناسی گابرو و بازالت را نشان می دهند.ماگما آلکالی بازالت تا پر الکالن و شبیه بازالت های آلکالن درون صفحه ی قاره ای هستند WPAB) مطالعات زمین شناسی نشان می دهد که ریفت بیابانک با روند NE - SW و سن کرتاسه ی فوقانی در مراحل اولیه ی فعالیت اش متوقف شده و یک ریفت نارس با ماگمای آلکالن را ایجاد کرده است، این ریفت در ارتباط با زمین درز نئوتتیس می باشد .