Comparing the Effect of Balance Training with and Without Suit Therapy on the Balance and the Gait Pattern of Patients with Parkinsin's Disease

زمینه و هدف: بیماری پارکینسون یک عارضه پیش رونده مزمن است که سیستم عصبی مرکزی را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر تمرینات تعادلی با و بدون لباس فضایی بر تعادل و الگوی راه رفتن بیماران مبتلابه پارکینسون است. مواد و روش ها: بیماران مبتلا به پارکینسون به سه گروه کنترل، با لباس فضایی و بدون لباس فضایی تقسیم شدند. گروه کنترل فقط درمان دارویی دریافت کردند در حالی که گروه های با و بدون لباس فضایی نه فقط درمان دارویی بلکه به مدت هشت هفته به انجام تمرینات تعادلی پرداختند. تعادل (Berg) و الگوی راه رفتن (Tinetti) بیماران در پیش آزمون و پس آزمون بررسی شد. نتایج: تفاوت معنی داری بین سه گروه در تعادل مشاهده شد (۰۵/۰>P) به طوری که گروه های با و بدون لباس فضایی به طور معنی داری اثربخش تر از گروه کنترل بودند (۰۵/۰>P)، اما بین گروه های با و بدون لباس فضایی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (۰۷۶/۰=P). تفاوت معنی داری بین سه گروه در الگوی راه رفتن مشاهده شد (۰۵/۰>P) به طوری که گروه های با و بدون لباس فضایی به طور معنی داری اثربخش تر از گروه کنترل بودند (۰۵/۰>P)، همچنین گروه با لباس فضایی به طور معنی داری اثربخش تر از گروه بدون لباس فضایی بود (۰۵/۰>P). نتیجه گیری: انجام تمرینات تعادلی بهتر از انجام ندادن آن است، همچنین انجام تمرینات تعادلی با لباس فضایی نسبت به بدون لباس فضایی موثرتر است.

کلیدواژه های Comparing the Effect of Balance Training with and Without Suit Therapy on the Balance and the Gait Pattern of Patients with Parkinsin's Disease:

Balance traninig ، Suit therapy ، Balance ، Gait ، Parkinson's disease ، تمرینات تعادلی ، لباس فضایی ، تعادل ، الگوی راه رفتن ، پارکینسون