Evaluation of Radiation Exposure of Urology Surgeons and Radiology Personnel during Fluoroscopy Guided Surgeries at Shahid Faghihi Hospital in Shiraz

زمینه و هدف: مواجهه ی درازمدت انسان با پرتوهای یونیزان و عوارض ناشی از پرتوگیری همیشه موردتوجه دانشمندان بوده است. در مواردی مشاهده شده که دوز دریافتی یورولوژیست ها و کارکنان شاغل در اتاق عمل در هنگام استفاده از Mini C-arm fluoroscopy بیش از آستانه تعیین شده است. هدف از این پژوهش، بررسی میزان دوز اشعه ی دریافتی جراحان یورولوژی و کارکنان اتاق عمل بیمارستان شهید فقیهی شیراز و مقایسه نتایج حاصله با دوز استاندارد است. مواد و روش ها: در این مطالعه دوز اشعه ی واردشده بر ۴ جراح یورولوژی، ۴ دستیار یورولوژی و ۸ نفر کارکنان اتاق عمل توسط دزیمتر TLD بر روی ۵ اندام مختلف طی مدت سه ماه مورداندازه گیری قرار گرفت. جراحان موردبررسی در این مطالعه، از دستگاه Mini C-arm fluoroscopy استفاده می کردند. نتایج: دوز جذبی توسط جراحان یورولوژیست، دستیاران و کارکنان اتاق عمل به صورت سالانه به ترتیب ۱۷۴ و ۱۹۸ و ۱۸۴ میلی رم گزارش شد. اندام های موردبررسی در این مطالعه بر اساس میزان دوز جذبی به ترتیب؛ دست غالب، تیروئید، دست غیر غالب، گناد و قفسه ی سینه تعیین گردید. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه، می توان گفت استفاده از دستگاه Mini C-arm Fluoroscopy در عمل های یورولوژی، با اطمینان از اینکه دوز جذبی توسط جراحان و کارکنان از میزان دوز آستانه ی ایمن کمتر است، مناسب خواهد بود.

کلیدواژه ها:

Urology surgeons ، Radiology personnel ، Dosimetry ، C-arm Fluoroscopy ، پرتوهای یونیزان ، جراحان یورولوژی ، دوزیمتری ، FluoroscopyMini C-arm