واکاوی مراد از استوای الهی بر عرش با توجه به ویژگی های آن در آیات قرآن

یکی از مهم ترین مسائل تفسیری، مساله عرش و ویژگی های آن در قرآن کریم است که از جهات مختلف قابلیت بررسی و نظریه پردازی دارد. از این رو نظرات مختلفی در این زمینه وجود دارد؛ برخی از دانشمندان عرش را صرفا مادی و جسمانی دانسته، استوای الهی بر عرش را مانند نشستن بر تخت پادشاهی می ­دانند؛ این در حالی است که برخی دیگر عرش را فرامادی و از عالم مجردات می ­دانند. همچنین بعضی از علما عرش را به معنای علم و مرکز تدبیر نیز می ­دانند. هدف از این تحقیق این است که مفهوم حقیقی عرش را با بررسی و دقت در آیات تبیین نموده، این مساله را که یکی از معارف الهی است و تاثیر بسیار زیادی در نوع شناخت ربانیت و عظمت الهی دارد، شناسایی کنیم تا ابهامات در خصوص جهان شناسی و خداشناسی پاسخ داده شود. پژوهش حاضر با روش توصیفی – تحلیلی و با استناد بر منابع کتابخانه ­ای انجام شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد عرش الهی حقیقتی مستقل و در مرتبه عوالم مجردات است. مراد از حقیقت عرش، جایگاه تدبیر و مدیریت و ربوبیت الهی می باشد. مقامی است که منشا صدور احکام عالم است و همه اوامر و نواهی الهی به آن منتهی می ­شود.

کلیدواژه ها:

عالم مجردات ، عرش ، علم الهی ، قلب انسان