اثر سطوح نیتروژن و علف کش بر توان رقابت گندم در برابر خردل وحشی

با هدف بررسی رقابت گندم و خردل وحشی (Sinapis arvensis) در سطوح نیتروژن و علف کش، آزمایشی در سال ۸۷-۱۳۸۶ در مزرعه دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین، در شمال اهواز اجرا شد. طرح آماری مورد استفاده، کرت های خردشده در قالب بلوک های کامل تصادفی با ۳ تکرار بود. سطوح نیتروژن (صفر، ۶۰، ۱۲۰ و ۱۸۰ کیلوگرم در هکتار) در کرت های اصلی جای گرفتند. هر کرت اصلی به ۵ کرت فرعی خرد شده و ۴ سطح علف کش تری بنورون متیل (صفر، ۱۵، ۲۰ و ۲۵ گرم در هکتار) به همراه کنترل کامل علف های هرز (به عنوان کرت شاهد) در کرت های فرعی جای داده شدند. نتایج نشان داد که اثر متقابل سطوح نیتروژن و علف کش بر عملکرد دانهی گندم و همچنین ماده خشک خردل وحشی معنی دار شد. با افزایش کاربرد نیتروژن، در هنگام عدم کنترل علف های هرز یا در سطوح پایین علف کش، عملکرد دانه گندم و همچنین ماده خشک خردل وحشی در واحد سطح به طور معنی داری به ترتیب کاهش و افزایش یافت. در سطوح پایین نیتروژن، تفاوت میان سطوح کنترل علف های هرز کاهش یافت، به نحوی که در این سطوح نیتروژن، ماده خشک خردل وحشی به شدت کاهش پیدا کرد. در مجموع، افزایش مصرف نیتروژن موجب کاهش توان رقابتی گندم در برابر خردل وحشی و نیاز به مصرف علف کش بیشتر در این آزمایش گردید. بیشترین ماده خشک خردل وحشی با ۱۸۰ کیلوگرم نیترون و بدون کنترل علف های هرز به دست آمد. بیشترین عملکرد دانه گندم در سطح ۱۸۰ کیلوگرم نیتروژن و ۲۰ گرم علف کش در هکتار به دست آمد.