تحلیلی بر تاثیر عوامل شهر هوشمند در توسعه میانافزای بافتهای فرسوده شهری (مورد: بافت قدیمی تبریز)

تولد مفاهیم نوین توسعه شهری در سایه ظهور انقلاب اطلاعات و ارتباطات، تاثیرات بسیاری بر شهرها گذارده و همه اجزا و عناصر شهر را با معانی و کارکردهای جدیدی روبرو کرده است. در این بین، توسعه میانافزای مناطق تاریخی بعنوان یکی از نظریات بازآفرینی شهری مناطق تاریخی و توسعه مجدد آنها، میتواند کارکردهای خود را با تاسی از مفهوم شهر هوشمند بروزسانی کند و افقهای نوینی را ارائه کند. پژوهش حاضر با بهره گیری از تکنیک تحلیل اثرات متقاطع که یکی از روشهای آینده نگاری است، به تحلیل تاثیر عوامل شهر هوشمند بر مولفه های توسعه میانافزا در بافتهای تاریخی شهر تبریز پرداخته است. روش تحقیق حاضر، توصیفی-تحلیلی است که تعداد ۳۴ مولفه شهر هوشمند در کنار ۱۹ متغیر توسعه میانافزا با استفاده از تکنیک پویش محیطی استخراج شد و توسط ۵۰متخصص برنامهریزی شهری با استفاده از ماتریس متقابل امتیازدهی در محیط نرمافزار میکمک تحلیل شده است. نتایج تحقیق، بیانگر ناپایداری سیستم در کلانشهر تبریز است که بر این اساس، پنج دسته عوامل تاثیرگذار، دووجهی، تاثیرپذیر، مستقل و ریسک قابل شناسایی هستند. در نهایت، با مطالعه و تجزیه و تحلیل نتایج بدست آمده، ۷ عامل کلیدی تاثیرگذار شهر هوشمند شامل (شامل «خلاقیت»، «روح نوآورانه»، «مدیریت پایدار منابع»، «دسترسی محلی»، «حمل و نقل پایدار، خلاق و ایمن»، «جذابیت شرایط طبیعی» و «انعطافپذیری») و ۴ عامل کلیدی تاثیرپذیر توسعه میانافزا شامل »مسکن مقرون به صرفه»، «بهرهوری زمین»، «تراکم جمعیتی» و «کاربریهای آلاینده» که بیشترین نقش را در بازآفرینی آینده بافتهای ناکارآمد کلانشهر تبریز با تاکید بر شهر هوشمند دارند، انتخاب شدند.

کلیدواژه ها:

شهر هوشمند ، توسعه میانافزا ، بافت قدیمی ، میک مک ، شهر تبریز