تاثیر یک دوره تمرین فزآینده بر فیبروز کاردیومیوسیت ها در رت های نر نژاد ویستار دیابتی شده با استرپتوزوسین

زمینه و هدف: فعالیت بدنی در پیشگیری و کنترل بیماری دیابت و عوارض ناشی از آن تاثیر دارد. هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر یک دوره تمرین فزآینده بر فیبروز کاردیومیوسیت ها در رت های نر نژاد ویستار دیابتی با استرپتوزوسین بود. روش ها: در این پژوهش تجربی، ۴۰ سر رت نر نژاد ویستار (۸-۶ هفته ای) با وزن ۲۰۰ تا ۲۵۰ گرم، به ­طور تصادفی به ۴ گروه دیابت (۱۰=n)، سالم (۱۰=n)، دیابت+ورزش (۱۰=n) و سالم+ورزش (۱۰=n) تخصیص یافتند. گروه دیابت+ورزش و سالم+ورزش به مدت ۶ هفته، و ۵ روز در هفته (۳۰ جلسه) در یک برنامه فعالیت استقامتی (دویدن روی نوار گردان) شرکت کردند. ۴۸ ساعت پس از اتمام پروتکل، رت ها بیهوش و تحت شرایط استریل بافت قلب آنها برای ارزیابی بیان ژن های کلاژن و TGF-β با استفاده از Real-time PCR جدا شد. یافته ها: پس از پایان پروتکل پژوهشی، تغییر معنی داری در وزن (۰/۰۰۰۱₌P)، میزان ژن فاکتور رشدی تغییر شکل دهنده بتا (TGF-β) میوکارد (۰/۰۰۰۱₌P) و میزان کلاژن میوکارد (۰/۰۰۰۱₌P) رت­ ها مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که دیابت میزان بیان ژن های کلاژن و TGF-β را در بافت قلب موش های نر نژاد ویستار را افزایش می­ دهد در صورتی که فعالیت استقامتی میزان بیان افزایش یافته این ژن­ ها را کاهش می­ دهد.

کلیدواژه ها:

Endurance training ، TGF-β ، Collagen ، Diabetes ، فعالیت استقامتی ، TGF-β ، کلاژن ، دیابت