اثرات تغذیه نیتروژنی متفاوت گندم (Tritium aestivum L.) رقم سایونز بر شاخص های جوانه زنی و رشد گیاهچه تحت تاثیر سطوح تنش خشکی و کود های بیولوژیک

به منظور مطالعه تاثیر سطوح مختلف تنش خشکی و باکتری های محرک رشد بر شاخص های جوانه زنی بذور گندم (Tritium aestivum L.) حاصله از پایه های مادری تیمار شده با سطوح مختلف نیتروژن، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی انجام شد. تیمار های آزمایش شامل بذرهای جمع آوری شده از مزرعه ای که در سال قبل مقادیر ۰، ۱۲۰، ۲۴۰ و ۳۶۰ کیلوگرم کود اوره دریافت کرده بودند، انواع کود بیولوژیک (نیتراژین، بیوفسفر، عدم تلقیح) و سطوح مختلف تنش خشکی (۰، ۴-، ۸- و ۱۲- بار) بودند. نتایج نشان داد که اثرات ساده انواع کودهای بیولوژیک و سطوح تنش خشکی بر تمامی خصوصیات جوانه زنی، به استثنای میانگین زمان جوانه زنی، نسبت طول ریشه چه به ساقه چه و نسبت وزن خشک ریشه چه به ساقه چه، معنی دار بودند، در حالیکه بذر های تیمار شده با سطوح مختلف کود نیتروژن تنها بر درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی و شاخص جوانه زنی دارای اثر معنی دار بود. نتایج اثرات متقابل حاکی از آن بود که بذور حاصل از مصرف ۲۴۰ کیلوگرم کود اوره در هکتار در پتانسیل خشکی ۰ و ۴- بار بیشترین جوانه زنی را داشتند. کود بیولوژیک نیتراژین مقاومت به تنش خشکی را در مقایسه با شاهد افزایش داد، به طوری که در سطح تنش ۴- بار کاهش جوانه زنی برای بذور تیمار شده با کود بیوفسفر و عدم تلقیح کود، نسبت به گیاهان تحت تیمار با کود نیتراژین به ترتیب برابر با ۴۰ و ۷۹ درصد بود. اثرات سه گانه کود نیتروژن، کود بیولوژیک و سطوح تنش خشکی بر صفات اندازه گیری شده معنی دار نبود.

کلیدواژه ها:

بیوفسفر ، درصد جوانه زنی ، نیتراژین