تاثیر کاربرد پلیمر سوپرجاذب، کود سولفات پتاسیم و کود حیوانی بر عملکرد و کاهش عارضه ی خشکیدگی خوشه ی خرمای رقم مضافتی

عارضه خشکیدگی خوشه ی خرما موجب خسارات فراوان باغ داران و اقتصاد نواحی خرما خیز می شود. در این پژوهش با انجام یک آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، تاثیر کاربرد مقادیر مختلف سوپرجاذب آ-۲۰۰ (S) در سه سطح صفر، ۲۰۰ و ۳۰۰ گرم، سولفات ‎پتاسیم (K) در سه سطح صفر، دو و سه کیلوگرم و کود حیوانی (O) در سه سطح صفر ، ۶۵ و ۱۳۰ کیلوگرم بر درخت در سه تکرار، بر عملکرد، برخی ویژگی ها و عارضه خشکیدگی خوشه ی خرمای مضافتی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد هر سه عامل تاثیر معنی داری بر عملکرد میوه ی سالم، خشکیده، کل و درصد عارضه ی خشکیدگی خوشه ی خرما داشتند. برهم کنش های دوگانه ی سوپرجاذب و سولفات پتاسیم و هم چنین سوپرجاذب و کود حیوانی بر عملکرد کل، میوه ی سالم و درصد عارضه، معنی دار بود. در این ویژگی ها، برهم کنش های سه گانه معنی دار نبود. برهم کنش سولفات پتاسیم و کود حیوانی فقط بر عملکرد میوه سالم معنی دار بود. برهم کنش معنی دار سوپر جاذب با کود پتاسه و کود حیوانی نشان داد با کاربرد ۳۰۰ گرم سوپر جاذب توام با سطح سوم یکی از کودها (دو کیلوگرم سولفات پتاسیم یا ۱۳۰ کیلوگرم بر درخت کود گاوی)، می توان خشکیدگی خوشه را حدود ۶۰ تا ۶۵ درصد کاهش داد. بیشینه ی میانگین عملکرد میوه های سالم در برهم کنش سطح سوم سوپر جاذب و کود پتاسه مشاهده شد که نسبت به کمینه ی آن، در سطح اول آن ها، ۹۲ درصد فزونی داشت. کاربرد توام سطح سوم سوپرجاذب و کود حیوانی نیز در مقابل سطح اول آن ها، عملکرد میوه ی سالم را ۹۳ درصد افزایش داد. برهم کنش سه گانه ی فاکتورها بر میانگین وزن، قطر و طول میوه معنی دار بود و بیش ترین میانگین آن ها در تیمار S۳K۳O۳ مشاهده گردید درحالی که کم ترین مقدار آنها در تیمار S۲K۱O۳ بود و به طور معنی داری با یکدیگر و بسیاری از دیگر تیمارها اختلاف داشتند.

کلیدواژه ها:

اندازه ی میوه ، سوپرجاذب آ-۲۰۰ ، عملکرد ، فرآهمی آب ، کود ، نخل خرما