بررسی تغییرات راکتیویته راکتور MNSR اصفهان در اثر تغییر ضخامت لایه برلیوم سقف قلب راکتور با استفاده از کدهای محاسباتی WIMSD و MCNP و مقایسه با نتایج تجربی

در این کار ابتدا راکتور مینیاتوری چشمه نوترون اصفهان (MNSR) با استفاده از کد محاسباتی WIMSD شبیه سازی گردیده و فرسایش سوخت آن پس از ۷ سال کار راکتور (زمانی که رآکتور با افزودن یک لایه برلیومی ۱.۵ میلی متری به بالای قلب آن احیا شده است) و همچنین تا زمان حاضر (۱۴ سال پس از راه اندازی) محاسبه شده است. سپس با در نظر گرفتن سوخت مصرف شده، راکتور توسط کد MCNP شبیه سازی شده و تغییر راکتیویته ناشی از افزودن یک لایه برلیومی با ضخامت ۱.۵ میلی متر به بالای قلب آن، پس از گذشت ۷ سال از راه اندازی، محاسبه شده است که با نتایج اندازه گیری شده در زمان احیا هم خوانی خوبی را نشان می دهد. همچنین راکتیویته اضافی این راکتور در حال حاضر (۱۴ سال پس از راه اندازی راکتور و ۷ سال پس از احیای آن) به دو روش تجربی و محاسباتی تعیین گردیده که، سازگاری خوبی با یکدیگر دارند و، نشان می دهند راکتور در حال حاضر نیاز به افزودن لایه برلیومی جدید ندارد. در ادامه با افزودن لایه های برلیومی با ضخامت های مختلف به بالای قلب راکتور در برنامه MCNP، ارزش راکتیویته ای این لایه ها محاسبه شده اندکه با استفاده از آنها می توان برای افزودن لایه های برلیومی بعدی به بالای قلب رآکتور و جبران کاهش راکتیویته حاصل از مصرف سوخت آن استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

راکتور MNSR ، راکتیویته ، فرسایش سوخت ، لایه های برلیومی ، کد MCNP ، کد WIMSD