تاثیر هشت هفته تمرینات منتخب تای چی بر تعادل ایستا و پویای زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس با تاکید بر تیپ بدنی مزومورف و اندومورف (تحقیق کارآزمایی بالینی)

مقدمه و هدف: تیپ بدنی متفاوت عاملی برای میزان تاثیرگذاری برنامه های تمرینی بر افراد است. این مطالعه با هدف تاثیر هشت هفته تمرینات تای چی بر تعادل ایستا و پویای بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس با تیپ بدنی مزومورف و اندومورف انجام شد. مواد و روش ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، ۴۸ بیمار مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس به صورت هدفمند انتخاب شدند. سپس بیماران به صورت تصادفی به دو گروه ۲۴نفری (گروه تای چی و گروه کنترل) با دو زیرگروه ۱۲نفری با تیپ بدنی مزومورف و اندومورف تقسیم شدند. برای برآورد تعادل آزمودنی ها دستگاه تعادل سنج بایودکس استفاده شد. سپس آزمودنی های گروه تجربی به مدت ۸ هفته تمرینات تای را انجام دادند. برای تجزیه وتحلیل نتایج از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا) در سطح معنی داری ۰۵/ ۰P≤ استفاده شد. نتایج: بین میزان تعادل ایستا و تعادل پویای گروه کنترل با تجربی تفاوت معنادار مشاهده شد. بهبود وضعیت تعادل ایستای تیپ بدنی اندومورف بیشتر از تیپ بدنی مزومورف در گروه تمرینات تای چی مشاهده شد که به معنای اثر بخش بودن بیشتر این تمرینات بر روی تعادل تیپ بدنی اندومورف می باشد؛ درحالی که علی رغم بهبود بیشتر تعادل پویای تیپ اندومورف نسبت به مزومورف در گروه تمرینات تای چی، تفاوت معناداری بین تیپ اندومورف و مزومورف در پس آزمون دیده نشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر تمرینات تای چی به عنوان یک روش مداخله ایی تاثیرگذار باعث بهبود تعادل ایستا و پویای بیماران مبتلا به ام اس با تیپ بدنی اندومورف و مزومورف می شود؛ درحالی که تاثیر این تمرینات بر تیپ بدنی اندومورف بیشتر بوده است.

کلیدواژه ها:

تمرینات تای چی ، تعادل ، مالتیپل اسکلروزیس ، تیپ بدنی