توسعه گردشگری زمستانی در مقاصد روستایی (مطالعه موردی: روستا های حاشیه پیست اسکی شمشک شمال تهران)

وجود جاذبههای گردشگری، یکی از مهمترین دلایل مسافرت مردم به مقصدی خاص است. جاذبه ها به عنوان عامل کشش، با توجه به ویژگیهای خاص و جذابیتهایی که دارند، میتوانند گردشگران را از نقاط و سرزمین های دور جذب کنند. در این میان روستا ها جاذبه های گردشگری فراوان دارند و همواره گردشگران زیادی را به سوی خود جذب می کنند؛ بنابراین، توسعه پایدار گردشگری روستایی و مدیریت خردمندانه آن نیازمند برنامه ریزی است. در این میان، ایران با وجود جاذبه های فراوان فرهنگی، تاریخی و طبیعی هنوز نتوانسته است جایگاه خود را به عنوان یک کشور پذیرنده گردشگر در بازار جهانی صنعت گردشگری بیابد، از این رو سهم ناچیزی از درآمدهای این صنعت، نصیب کشور شده است. این مسئله، در زمینه گردشگری داخلی و به­ویژه گردشگری روستایی نیز صدق می کند. سوال کلیدی تحقیق آن است که راهبرد های مناسب برای توسعه گردشگری زمستانی در مناطق روستایی حاشیه پیست اسکی شمشک چیست؟ به این منظور، مقاله حاضر با استفاده از روش پیمایشی و مطالعه های میدانی در سطح کارشناسان و خبرگان با مدل SWOT به ارائه راهبرد کانونی برای توسعه گردشگری زمستانی در مناطق روستایی پرداخته است. قلمرو زمانی تحقیق، زمستان ۱۳۸۹ و آذر تا بهمن ۱۳۹۰ است. روایی پرسشنامه با استفاده از پانل متخصصان گردشگری و اساتید دانشگاهی تایید شد و برای سنجش پایایی، از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که ضریب به دست آمده ۷۲ درصد است. نتایج، نشان دهنده این است که راهبردهای توسعه گردشگری زمستانی در روستا های منطقه حاشیه پیست اسکی شمشک در وضع موجود، جهت گیری به سوی راهبرد رقابتی است که در قالب ۸ راهبرد فرعی، قابل پیگیری و عملیاتی سازی است، اما برای دستیابی به جایگاه مطلوب، در توسعه گردشگری زمستانی، با محوریت مشارکت روستا های حاشیه پیست اسکی شمشک نیاز به اتخاذ راهبرد جهشی تهاجمی است.

کلیدواژه ها:

استان تهران ، پیست اسکی شمشک ، توسعه روستایی ، گردشگری ، گردشگری زمستانی