ارائه راهکارهای کاهش اثرات گرمایش زمین در شهر تهران

پدیده تغییر اقلیم به عنوان یکی از بحران های های محیط زیستی شناخته میشود که باعث افزایش نگرانی های زیادی در جوامع بشری شده است. با توجه به نقش پررنگ انسان ها در تولید گازهای گلخانه ای، در این مقاله با استفاده از منابع مختلف برای پیش بینی اقلیم آتی شهر تهران، تغییرات پارامترهای جوی در بازه زمانی بین سال های ۲۰۴۶ تا ۲۰۶۵ بررسی شده است، میزان بارندگی ها کاهش و دمای هوا افزایش خواهد یافت. سپس با توجه به نقش سوخت های فسیلی در تشدید این پدیده و مشخص نمودن سهم هر یک از انواع حمل ونقل در تولید کربن، به سیاست‎های موجود پیرامون کاهش مصرف سوخت های فسیلی اشاره شده است. براساس این شناسایی سیاست های برنامه ریزی مشارکتی برای کاهش علت مهم این پدیده یعنی تولید و انتشارگازهای گلخانه ای تدوین شود. عواملی که می تواند با برنامه ریزی، مدیریت و مشارکت مردم در جهت کیفیت هوای بهتر و زیست پذیری شهری بهود یابد، عوامل انسان ساخت است. لذا در بخش سیاست های برنامه ریزی برخی راه حل های مبتنی بر مشارکت اجتماعی به سمت محله با حمل و نقل کم کربن ارائه شد. البته قابل ذکر است که ارتقاء سیاست های اقتصاد انتشار گازهای گلخانه ای پایین در سطح کلان ملی و پیوند آن با سیاست های برنامه ریزی مشارکتی در سطوح بعدی نیازمند به تحقیقات بیشتری است.در انتها با توجه به لزوم مشارکت مردم در جنبه های مختلف سیاست گذاری ها اعم از رفتاری- اجتماعی و تکنولوژیکی – فنی، سیاس های مناسب جهت کاهش تولید کربن در حوزه حمل ونقل در سه سطح کلان، محلی و خرد ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

گرمایش زمین ، اقلیم ، شهرتهران ، تولیدکربن