جستاری بر نقش معماری طبیعت گرا در طراحی اقامتگاه بوم گردی

رابطه میان انسان و طبیعت در دوره های گوناگون اشکال متفاوتی به خود گرفته است. در آغاز که انسان اولیه برای داشتن سرپناه به طبیعت پناه برد، در دوره ی میانی که انسان با ساخت ابزار، اقدام به کشف طبیعت کرد و در دوران معاصر که انسان در طبیعت دخالت دارد، تاثیر طبیعت بر انسان به شکل یک نیاز درآمده است که دائما انسان را به سیروسفر می کشاند. همواره جذب گردشگران بیشتر در این اقامتگاه ها با بهره گیری از ایده های نو به اقتصاد صنعت گردشگری هم کمک شایانی می کند. در این میان مکان یابی مناسب برای احداث این مراکز می تواند تاثیر بسزایی در رضایت کاربرانی که با هدف گردش و تفریح به این مکان آمده اند و زمان استراحت خود را صرف این مکان کرده اند داشته باشد که تاثیر معماری طبیعت گرا در طراحی اقامتگاه بوم گردی در تحقیق حاضر موردمطالعه قرارگرفته. لذا در تحقیق حاضر بر آن شدیم معماری طبیعت گرا را از بعد اقلیم و بوم گرایی در طراحی اقامتگاه بوم گردی موردبررسی قرار دهیم. روش پژوش کاربردی و روش تحقیق بهره گیری و تحلیل مطالعات پیشین در این باب خواهد بود. طبیعت گرایی در طراحی اقامتگاه بوم گردی می تواند منجر به احترام به پیشینه سنن و فرهنگ، توجه به اقلیم،بهره جستن از مصالح بوم آورد و به کارگیری مولفه های طبیعت در طراحی گردد.

کلیدواژه ها:

اقامتگاه بوم گردی ، طبیعت گرایی ، گردشگری ، اقلیم ، طراحی