برنامه ریزی فضاهای شهری منطقه دو تهران با رویکرد توسعه پایدار شهری

رشد روزافزون جمعیت، افزایش پیچیدگی های معماری های شهرنشینی، وجود ناهنجاری های کالبدی و غیر کالبدی شهرهای امروزی، سبب شده است تا مدیران برای برنامه ریزی فضاهای شهری به جای استفاده از روش های سنتی، روش های هوشمندانه و همه جانبه را برای برنامه ریزی فضاهای شهر بکار بگیرند. ازاین رو، رویکردهای نوین برنامه ریزی شهری و مبحث توسعه پایدار شهری نمود پیدا کرد. پژوهش حاضر به بررسی شاخص های گوناگون برنامه ریزی فضاهای شهری منطقه دو شهر تهران با رویکرد توسعه پایدار می پردازد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر نوع روش تحقیق توصیفی- تحلیلی هست. روش گردآوری اطلاعات و داده های آن نیز از طریق روش کتابخانه ای و میدانی هست. در بخش پیمایشی نیز از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه از ۳۰ تن از کارشناسان و متخصصان حوزه برنامه ریزی شهری استفاده شده است. در روش شناسی پژوهش نیز از تکنیک سوات (SWOT) جهت بررسی و تحلیل استراتژی های فضای شهری و از تکنیک ماتریس کمی برنامه ریزی کمی استراتژیک (QSPM) به منظور اولویت بندی استراتژی های طرح شده استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که نمره نهایی عوامل دخلی ۳/۰۵۲ و نمره نهایی عوامل خارجی ۲/۶۲۲ هست که در میان چهار موقعیت تهاجمی، محافظه کارانه، تدافعی و رقابتی، در موقعیت تهاجمی قرار دارد. در پایان نیز با استفاده از مدل ماتریس کمی برنامه ریزی استراتژیک، تعداد ۸ استراتژی به منظور برنامه ریزی فضاهای شهری منطقه دو شهر تهران با رویکرد توسعه پایدار پیشنهادشده و رتبه بندی شدند.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی شهری ، فضاهای شهری ، منطقه دو تهران ، توسعه پایدار شهری