وضعیت شاخص های کالبدی و اجتماعی زیست پذیری در بافته ای فرسوده شهری

امروز جمعیت اکثرا در شهرها زندگی می کنند و انتظار می رود با افزایش جمعیت شهرنشین، کیفیت زندگی و زیست پذیری شهروندان نیز بهبود یابد؛ از سوی دیگر، زیست پذیری شهری یکی از رویکردهای مهم در راستای کاهش مشکلات جوامع انسانی به شمار می رود و نقش مهمی را در ارتقای ظرفیت ها و کیفیت زندگی مردم دارد. بدین ترتیب پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرگذاری شاخص های زیست پذیری در بافته ای فرسوده شهری مدنظر قرارگرفته است. مقاله ی حاضر ازلحاظ روش توصیفی – تحلیلی و باهدف کاربردی است. با مراجعه به منابع معتبر کتابخانه ای، الکترونیکی و مشاهدات میدانی – پیمایشی داده های لازم گردآوری شده است. نمونه آماری شامل متخصصان و کارشناسان شهرسازی است و به تعداد ۱۵۰ نفر به صورت تصادفی – ساده مورد پرسش قرار گرفت و نتایج پرسشنامه با استفاده از تکنیک دیمتل مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان می دهد در بین شاخص های اجتماعی کاهش اشتغال، خدمات آموزشی، حس تعلق، اعتماد بین همسایگان و شاخص های کالبدی میزان استحکام ابنیه، میزان نفوذپذیری، میزان قدمت، میزان دسترسی به پارکینگ، میزان دسترسی به کاربری های خدماتی و درمانی جز علل اصلی در تحقیق حاضر هست. نشان دهنده میزان اهمیت هر یک از آن ها در زیست پذیری بافت های فرسوده است.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، زیست پذیری ، بافته ای فرسوده شهری