اثر بخشی فناوری اطلاعات و ارتباطات(IT وICT) در ارتقا مدیریت آموزشی
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 381
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CSECONF01_015
تاریخ نمایه سازی: 7 آبان 1402
چکیده مقاله:
تکنولوژی ارتباطات و اطلاعات (ICT) یکی از مقتدرترین نیروها در شکل دادن قرن بیست و یکم است. بنابراین فناوری اطلاعات نقش مهم و بسزایی در توسعه و بهود سطح دانش و معلومات فراگیران خواهد داشت و زمینه ارتقاء کیفیت آموزشی را فراهم می سازد. بدین ترتیب عصرحاضر را باید تلفیقی از ارتباطات و اطلاعات دانست. عصری که بشر درآن بیش ازگذشته خود را نیازمند به داشتن اطلاعات و برقراری ارتباط برای کسب اطلاعات مورد نیاز است. اما بی شک بیشترین تاثیر پدیدآمدن فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی برمحیط های آموزشی بوده است؛ هدف پژوهش حاضر؛ اثر بخشی فناوری اطلاعات و ارتباطات(IT وICT) در ارتقا مدیریت آموزشی مدارس است؛ روش تحقیق در پژوهش حاضر؛ به صورت کتابخانه ای است؛ به گونه ای که در این پژوهش سعی بر آن داشته تا با استفاده از مقالات به روز علمی، مطالب جامعی در اثر بخشی فناوری اطلاعات و ارتباطات(IT وICT) در ارتقا مدیریت آموزشی مدارس گردآوری شود. یافته ها حاکی از آن است که استفاده از رایانه و فن آوری های نوین، شیوه های یاددهی و یادگیری را دگرگون ساخته است و طبق مطالعات انجام شده درخصوص برنامه های توسعه کشورها، محوری بودن نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات(IT وICT) بسیار اثر بخش است. به گونه ای که نتایج بیانگر آن است که دانش فناوری اطلاعات و ارتباطات را می توان به عنوان ابزاری قدرتمند و قوی جهت ارتقا کیفی در ارتباط با مدیریت آموزشی مدارس مورد استفاده قرار داد. این در شرایطی است که فناوری اطلاعات و ارتباطات شیوه های سنتی آموزش را دستخوش تغییرات زیادی قرار داده، و دیگر نیازی به حضور فیزیکی و آموزش چهره به چهره ندارد؛ فناوری اطلاعات وارتباطات (ICT) و استفاده از آن منجر به افزایش انگیزه در یادگیری، خود کار آمدی، افزایش تفکر انتقادی و همکاری و مشارکت در امر یادگیری می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محیا پور شفیع
گروه مدیریت آموزشی، دانشکده علامه جعفری، دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تبریز، ایران
حبیب آبنوشین
گروه مدیریت آموزشی، دانشکده علوم تربیتی، دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی، دانشگاه تبریز، ایران