بررسی جای گیری و جهت حرکت توده گرانیت گلپایگان با استفاده از روش ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی

توده گرانیت گلپایگان واقع در بخش شمالی شهرگلپایگان متعلق به زون ساختاری سنندج-سیرجان دارای سن مطلق پالئوسن بوده که داخل شیست های دگرگون شده منسوب به دوره پالئو زوئیک نفوذ کرده است.این توده شامل توده های بازالتی، توف های پورفیری و سنگ های ولکانیکی کاتاکلاستیکی است. در این مقاله نحوه شارش و جای گیری توده گلپایگان به روش ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی مورد مطالعه قرار گرفته است. بر اساس جهت های به خط شدگی، منطقه به دو قسمت، قابل تقسیم می باشد که تداعی کننده جای گیری قارچی شکل توده در دو مرحله می باشد. در مرحله اول، توده اصلی به صورت قارچی شکل به سمت بالا صعود کرده و احتمالا به درون آن در مرحله بعدی توده قارچی شکل دیگری تزریق شده است. جهت های حاشیه ای این توده نشان دهنده روند های شمال غرب-جنوب شرق و شمال شرق-جنوب غرب بوده و در قسمت مرکزی جهت ها دارای روند شرقی-غربی می باشند. بنابراین بر اساس تفسیر کل جهت های ناهمسانگردی در پذیرفتاری مغناطیسی توده فوق، وجود گسلی با روند تقریبی شمالی- جنوبی در قسمت مرکزی محتمل می باشد. نتایج و تفسیر مطالعات سنگ شناسی، تایید دیگری بر وجود گسلی با روند تقریبی شمالی-جنوبی در مرکز توده گلپایگان است. وجود گسل ها و نفوذ توده آذرین در تشکیلات قدیمی تر در محل مطالعه توسط محققین دیگر هم گزارش شده است. این مطالعه نشان می دهد که شدت ناهمسانگردی مغناطیسی در بخش غربی گسل از شدت بیشتری نسبت به شرق آن برخوردار است. دمای کوری نمونه ها نشان می دهد که مگنتیت و هماتیت کانی های اصلی حاملین مغناطیسی توده گلپایگان می باشند.

کلیدواژه ها:

ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی ، گرانیت ، به خط شدگی ، گسل