تحلیل فضایی توسعه مناطق گردشگری ورزشی مشهد برمبنای شاخص های اجتماعی

تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و بلحاظ ماهیت توصیفی تحلیلی است. در این تحقیق منتخبی از مناطق گردشگری ورزشی مشهد با توجه به معیارها و قلمرو تحقیق ابتدا موقعیت سنجی گردیده و پس از توصیف برخی ویژگی های آنها نسبت به تحلیل فضایی مناطق مورد نظر بر مبنای شاخص های اجتماعی (مبنای انسانی، رفاهی- بهداشتی، فنی- توسعه ای) اقدام گردید. لذا ابتدا بصورت مطالعه اسنادی و نقشه خوانی موقعیت مناطق گردشگری مشهد بویژه با رویکرد گردشگری ورزشی تعیین و سپس با استفاده از نرم افزار GIS موقعیت هرکدام از مناطق بر مبنای اهداف تحقیق مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفتند. جامعه آماری تحقیق حاضر در دوبخش ۱ - مکانی شامل مناطق (پارک کوهستانی خورشید، کوه پارک، کوهشار و پارک جنگلی غدیر) با توجه به موقعیت مکانی و عوارض طبیعی و احداثی و ۲ - انسانی شامل افراد مراجعه کننده به مناطق فوق به قصد کوه پیمایی، دوچرخه سواری و پیاده روی بودند. همچنین معیار درنظرگرفته شده برای شرکت کنندگان : سن بالای ۱۶ سال، قصدگردشگری ورزشی در مکان های مورد نظر ، حضور ۳ ساعت به بالاو توان گردشگری ورزشی بود. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد: پارک خورشیداز نظر مساحت، پوشش گیاهی و سطح معابر به نسبت سایر پارک ها بیشترین وکوهشارکمترین وضعیت را دارا می باشند. در مجموع شاخص های توسعه ای و رفاهی بهداشتی پارک غدیر بالاترین وضعیت را در مقایسه با سایر پارک ها به خود اختصاص داده است هرچند این یافته دال بربهتر بودن این پارک نسبت به سایر پارک ها نیست بلکه این تفاوت ها بیشتر ناشی از موقعیت جغرافیایی و عوارض طبیعی پارک ها و همچنین نوع کار برد آنها می باشد. در بخش وزن دهی شاخص های اجتماعی مشخص گردید که شاخص های انسانی در رتبه اول و سپس رفاهی و درنهایت فنی توسعه ای قرار دارند.

کلیدواژه ها:

تحلیل فضایی ، شاخص های اجتماعی ، گردشگری ورزشی ، پارک