تاثیر برنامه حرکتی جامع بر کنترل پاسچر کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی

هدف: کودکان که دارای اختلال مزمن هماهنگی حرکتی بدون وجود مشکلات هوشی و عصبی و روحی روانی هستند، اختلال هماهنگی رشدی نامیده می شود. این کودکان، در نتیجه ی ضعف در تعادل، دارای مشکلاتی مثل ضعف در کنترل پاسچر و زمان واکنش هستند، از این پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر برنامه حرکتی جامع بر کنترل پاسچر کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی انجام شد. روش بررسی : مطالعه حاضر از نیمه تجربی بود. جامعه آماری این پژوهش، با توجه به معیارهای ورود و خروج، از ۳۰ دانش آموز با اختلال هماهنگی رشدی در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ از مدرسه دوره اول واقع در شهر رشت، تشکیل شد. نمونه ها به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) تقسیم شدند. از آزمون بس جهت ارزیابی کنترل پاسچر در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. برنامه تمرینی منتحب (اسپارک) شامل ۸ هفته، ۳ جلسه در هفته و هرجلسه ۴۵-۶۰ دقیقه به صورت گروهی اجرا شد. برای تجزیه تحلیل داده ها از آزمون تی همبسته و کوواریانس با استفاده از spss نسخه ۲۶ در سطح معنی داری (p≤۰/۰۵) استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ۸ هفته برنامه جامع حرکتی بر کنترل پاسچر کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی تاثیر معنی داری دارد. با این حال در گروه کنترل تفاوت معنی داری در پس آزمون مشاهده نشد (P>۰/۰۵). همچنین تفاوت معنی داری بین دو گروه تجربی و کنترل مشاهده شد. نتیجه گیری: کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بیشتر از همسالان خود در معرض کنترل پاسچر ضعیف هستند. در راستای پیشگیری از بروز مشکلات بیشتر در این کودکان، یکی از مهم ترین عوامل اثرگذار در افراد با اختلال هماهنگی رشدی، تشخیص به موقع و شروع به درمان در سنین کودکی و مدرسه است، ارائه برنامه آموزشی مناسب رشدی که شامل بازی و فعالیت های شاد باشد، این کودکان را بیشتر در فعالیت حرکتی همراه می کند. به مربیان ورزشی، مدارس و والدین بهره گیری از برنامه های متنوع بر بهبود کنترل پاسچر تاکید می شود.

کلیدواژه ها:

اختلال هماهنگی رشدی ، اسپارک ، کنترل پاسچر