مدلی برای تبیین نرخ مشارکت اقتصادی زنان شهری

نتایج مدل ارائه شده در این تحقیق ، نشانگر آن است که مهمترین عامل موثر بر احتمال مشارکت زنان شهری در بازار کار ایران ، سطح تحصیلات آنان است. افزایش سهم زنان دارای آموزش عالی در سال های آتی، به تنهایی می تواند سالیانه نزدیک به ۵/۰ درصد بر نرخ مشارکت زنان شهری بیفزاید. بالا رفتن سن ازدواج و افزایش سهم نسبی دختران مجرد از جمعیت زنان، دومین عامل موثر در افزایش نرخ مشارکت زنان خواهد بود. کاهش قدرت خرید و تغییر ساختار سنی جمعیت از دیگر عوامل تاثیر گذار در روند رشد نرخ مشارکت زنان هستند. از سوی دیگر افزایش نرخ بیکاری، موثرترین اهرم در جهت کاهش نرخ مشارکت زنان شهری است.

کلیدواژه ها:

آموزش عالی ، بازار کار ، بیکاری ، زنان