عدم تعادل در وضعیت ازدواج در ایران

تغییر ساختار سنی و جنسی جمعیت به عنوان یک عامل اولیه و مستقل – فارغ از تاثیرپذیری از عوامل گوناگون – منجر به بروز اختلال در وضعیت ازدواج در جامعه می شود. بر اساس تحولات جمعیتی دهه های اخیر در ایران به ویژه دردهه ۶۵-۱۳۵۵ ساختار سنی – جنسی جمعیت به طور قابل توجهی تغییر کرده است. این تغییر ساختاری جمعیت در ایران، پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی متعددی را به دنبال داشته که در مقاطع زمانی گوناگون، به شکل انواع مشکلات اقتصادی و اجتماعی خود را به جامعه تحمیل کرده است چنان که در حال حاضر درگیر معضل افزایش عرضه نیروی کار جویای کار و به تبع آن بیکاری و پسرانی است که در سنین ازدواج قرار دارند. این عدم تعادل سبب وجود تعدادی از دختران مجرد می شود که ازدواج نخواهند کرد. هدف این مقاله فارغ از عوامل موثر بر پیدایش این وضعیت بررسی سابقه این پیامد در سه دهه ۱۳۶۵-۱۳۳۵ و نشان دادن ارتباط بین ساختار جنسی و سنی جمعیت و وضعیت ازدواج در ایران و نتایج کمی چنین پیامدی در دهه آینده می باشد.

کلیدواژه ها:

بیکاری ، جمعیت ، زناشویی ، زنان ، سن ، مسائل اجتماعی ، نسبت جنسی