نقش تسهیلگری فرآیندهای اجتماع محور بر توسعه اجتماعی و فرهنگی روستاهای ادغام شده در پیراشهر زابل

مهم­ترین اهداف تسهیلگری اجتماع محور مربوط به ارتقای مهارت و توانمندی افراد است. با توجه به اینکه مردم ذینفع اصلی در این فرایند هستند، هرگونه برنامه ریزی و شکل گیری سازمان­های اجتماع محور می بایست مبتنی بر مدیریت مردم باشد تا بتواند بستر مناسبی را برای توسعه محلی ایجاد نماید؛ با این نگرش، هدف مقاله حاضر بررسی نقش فرایندهای اجتماع محور بر توسعه اجتماعی و فرهنگی روستاهای ادغام شده در اطراف شهرزابل بوده است. روش تحقیق، توصیفی – تحلیلی و مبتنی بر مطالعات اسنادی و پیمایشی می­باشد. جامعه آماری این تحقیق خانوارهای ساکن در پنج محله حاشیه شهر(۹۲۴۴خانوار) بوده که تعداد ۳۶۹ خانوار، به عنوان حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون T تک نمونه ای و آزمون تحلیل واریانس (ANOVA) انجام شده است. نتایج بیانگر آن است که بالاترین میانگین شاخص های اجتماعی-فرهنگی به ترتیب در محله معصوم آباد با میانگین ۴۴/۳، محله رسالت با میانگین ۳۴/۳، محله اسلام آباد با میانگین۳۰/۳ بوده و کمترین میانگین  به ترتیب مربوط به محله هیرمند شمالی با میانگین ۰۶/۳ و حسین آباد با میانگین۰۷/۳ بوده است. همچنین براساس مقایسه میانگین تسهیلگری فرآیندهای اجتماع محور در بعد اجتماعی و فرهنگی در سطح محله­های مورد مطالعه، بالاترین میانگین­ها در مولفه اجتماعی-فرهنگی مربوط به دو محله معصوم آباد و رسالت بوده که میانگین این دو محله به طور معنی داری بیشتر از دو محله هیرمند شمالی و حسین آباد است. از دلایل کسب میانگین برتر دو محله معصوم آباد و رسالت می­توان به برگزاری برنامه­های سه شنبه­های فرهنگی( بی بی سنم) و پنجشنبه های (چک چکی) در محله رسالت اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

تسهیلگری ، اجتماع محور ، توسعه ، محلات پیراشهر زابل