سنجش رابطه حمایت شبکههای اجتماعی غیررسمی و رضایت شغلی زنان در شهر اردبیل

هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی رابطه حمایت شبکههای اجتماعی غیررسمی و رضایت شغلی زنان متاهل است. علاوه بر این، در این مطالعه، به بررسی رابطه اندازه شبکه و فراوانی تماس با حمایت اجتماعی و رضایت شغلی زنان نیز پرداخته میشود. برای بررسی این رابطه از مدل تاثیر مستقیم حمایت اجتماعی، نظریه آنومی دورکیم، و دیدگاه تحلیل شبکه استفاده شده است. این مطالعه با روش پیمایش و با استفاده از پرسشنامه انجام گرفت. جامعه آماری را زنان متاهل شاغل (۲۰۵۵ ساله) شهر اردبیل در سال ۱۳۹۰ تشکیل میدهند. حجم نمونه ۳۵۶ نفر است که با روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شد. ضریب آلفای ۷۰/۰ برای متغیر رضایت شغلی و ۷۹/۰ برای متغیر حمایت اجتماعی نشاندهنده پایایی مناسب برای این ابزارها بوده و این متغیرها از اعتبار صوری (نظر استادان) برخوردارند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که میزان رضایت شغلی زنان در حد بالا و میزان حمایت دریافتی از شبکههای غیررسمی در حد متوسط است. بعد از همسر، در بین شبکههای غیررسمی، شبکه خویشاوندی در حمایت عاطفی و همکار در حمایت ابزاری و اطلاعاتی بیشترین میزان حمایت و شبکه همسایگی کمترین میزان حمایت را داشتهاند. نتایج ضریب همبستگی نشان میدهد که حمایت اجتماعی بهمنزله متغیر واسط در بین روابط اندازه شبکه و فراوانی تماس با رضایت شغلی زنان عمل میکند. نتایج رگرسیون نیز نشان میدهد که متغیرهای سن، اندازه شبکه، فراوانی تماس، و حمایت شبکههای غیررسمی متغیرهای تاثیرگذار بر رضایت شغلی زنان متاهل اند.

کلیدواژه ها:

حمایت اجتماعی ، رضایت شغلی ، زنان متاهل ، شبکههای اجتماعی غیررسمی