عوامل اقتصادی اجتماعی موثر بر اقدام به خودکشی در زنان شهرنشین کشور طی سالهای ۱۳۸۶۱۳۸۸

خودکشی از پدیدههایی است که به نابودی سرمایههای انسانی منجر میشود. این امر لزوم مطالعات متعدد در زمینه بررسی عوامل تاثیرگذار بر خودکشی را موجب می شود. مطالعه حاضر به دنبال بررسی شواهد مربوط به خودکشی زنان و شناسایی متغیرهای تاثیرگذار بر خودکشی زنان در ایران است. برای این منظور از متغیرهای نرخ بیکاری زنان، نابرابری درآمدی، نرخ طلاق، میزان شهرنشینی و شاخص صنعتی شدن، که آمار آن ها در سال های ۱۳۸۶۱۳۸۸ در دسترس بوده، استفاده و با به کارگیری روش اقتصادسنجی دادههای تلفیقی، به بررسی رابطه میان متغیرهای مذکور و اقدام به خودکشی زنان در کشور پرداخته شد. نتایج نشان دهنده رابطه مثبت و معنادار میان بیکاری زنان، نابرابری درآمدی، صنعتی شدن، و نرخ طلاق و اقدام به خودکشی در زنان است. نتایج پژوهش همچنین اگرچه نشان دهنده رابطه مثبت میان شهرنشینی با اقدام به خودکشی در میان زنان است، این رابطه از لحاظ آماری معنادار نیست. بر این اساس، جهت حفظ سرمایه انسانی لزوم توجه به متغیرهای بررسی شده در این مطالعه در برنامهریزیهای مقابله با خودکشی بیشتر احساس می شود و شناسایی دقیقتر عوامل موثر بر خودکشی زنان مستلزم مطالعات دیگر و به کارگیری سایر متغیرهای تاثیرگذار بر خودکشی در کنار متغیرهای استفاده شده در این پژوهش است.

کلیدواژه ها:

خودکشی زنان ، صنعتی شدن ، نابرابری درآمدی ، نرخ بیکاری ، نرخ طلاق