مطالعه کیفی دلالت های معنایی احساس ناامنی زنان در فضاهای عمومی

این پژوهش درصدد است از رویکرد تفسیرگرایی اجتماعی به کشف و بررسی دلالتهای ذهنی و معنایی احساس ناامنی زنان در فضاهای عمومی شهر بپردازد. دادههای این مطالعه کیفی از طریق مصاحبه نیمهساختیافته گردآوری و از روش نظریه مبنایی برای تحلیل دادهها استفاده شده است. به کمک روش نمونهگیری نظری و هدفمند با ۲۷ نفر از زنان مصاحبه شد و درنهایت دادههای گردآوری شده در قالب ۱۰ مقوله محوری و یک مقوله هسته، کدگذاری و تحلیل شد. نتایج پژوهش بیانگر آن است کهآزار جنسی، ترس از بدنامی، و جامعهپذیری جنسیتی به منزله شرایط علی احساس ناامنی زنان را در فضاهای عمومی به دنبال دارد. در این میان، کدگذاری جنسیتی فضا به منزله زمینه و شیءوارگی بدن زنانه به منزله شرایط مداخلهگر عمل کردهاند. بازسازی معنایی تجربه و درک زنان از احساس ناامنی در فضاهای عمومی بیانگر آن است که مشارکتکنندگان با قرارگرفتن در شرایط یاد شده به استراتژیهای کتمان و گریز توسل میجویند. براساس مطالعه حاضر، تجربه ناامنی در فضاهای عمومی، بیاعتمادی، نهادینه شدن ترس، و انزوای اجتماعی را در پی داشته است.

کلیدواژه ها:

احساس ناامنی ، جامعهپذیری جنسیتی ، زنان ، فضای عمومی ، نظریه مبنایی