سنجش عوامل جمعیتی موثر بر مشارکت اقتصادی زنان در منطقه شهری ایران

امروزه، میزان مشارکت زنان در بازار کار به منزله یکی از عوامل توسعهیافتگی جوامع شناخته میشود؛ از اینرو، این پژوهش به بررسی عوامل اثرگذار مانند آموزش، وضعیت زناشویی، سن زن، و سرپرست خانوار بودن زن بر احتمال مشارکت زنان در بازار کار میپردازد. بدین منظور، از ریزدادههای طرح هزینه درآمد خانوار شهری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۰ و از مدل پروبیت دادههای تابلویی و روش برآورد حداکثر درستنمایی استفاده شده است. براساس نتایج برآورد، انتظار میرود که در مناطق شهری ایران، آموزش در مقاطع پایین تحصیلی (ابتدایی و راهنمایی)، انگیزهای برای ورود زنان به بازار کار نباشد؛ اما تحصیل در مقاطع بالاتر، به خصوص در دانشگاه، سبب ورود زنان به بازار کار شود. از نظر تاثیر وضعیت زناشویی، مطلقه و مجرد بودن زنان اثر مثبت، ولی بیهمسر بودن بر اثر فوت اثر منفی بر احتمال مشارکت زنان در بازار کار دارند. رابطه میان سن و احتمال مشارکت زنان، U وارونه است؛ بدین مفهوم که در سن جوانی احتمال ورود زنان به بازار کار بیش از دوران میانسالی است. سرپرست خانوار بودن زن نیز بر احتمال مشارکت زنان اثر مثبت میگذارد.

کلیدواژه ها:

نرخ مشارکت زنان ، آموزش ، وضعیت زناشویی ، مدل دادههای تابلویی با متغیر وابسته دوتایی ، ریزدادههای طرح هزینه درآمد خانوار ، منطقه شهری ایران