تجربه زنان تهرانی از بی اعتنایی اجتماعی در روابط همسایگی: یک مطالعه کیفی

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تجربه زنان تهرانی از بیاعتنایی اجتماعی در روابط همسایگی است. اطلاعات مورد نیاز برای پژوهش از طریق رویکرد کیفی و روش نظریه مبنایی با استفاده از نمونه گیری نظری به دست آمده است. با استفاده از نمونهگیری هدفمند، در هر مرحله با توجه به تحلیل دادههای پیشین از بین زنانی که تجربیات و دغدغههایی در روابط اجتماعی به طور اعم و روابط همسایگی به طور اخص داشتند، در دوره انجام پژوهش به خانه سلامت مسعودیه واقع در منطقه ۱۵ تهران مراجعه کرده و نیز تمایل به شرکت در مصاحبه داشتند، ۱۷ نفر انتخاب شدند. پس از تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از این مصاحبهها، چهار کد نظری شامل الف) علل زمینهساز کاهش جذابیت در روابط همسایگی، ب) عوامل علی در شکلگیری پیامدهای منفی روابط همسایگی، ج) عوامل علی عدم اعتماد و امنیت در روابط همسایگی و د) عوامل علی عدم کفویت در روابط همسایگی شناسایی شدند. با توجه به تجارب زنان مشارکتکننده در این پژوهش، عواملی که باعث کمرنگ شدن روابط بین همسایگان تهرانی میشود زمینهساز بیاعتنایی اجتماعی شده است. این مطالعه کدهای نظری ارزشمندی برای جامعهشناسان و روانشناسان دارد و همچنین الهامبخش کسانی است که خواهان ارتقای سطح روابط همسایگی و بهبود ارتباطات اجتماعی خود هستند.

کلیدواژه ها:

بیاعتنایی اجتماعی ، نظریه مبنایی ، نهاد همسایگی