تاثیر هایپرکایفوزیس بر استراتژی بازیابی تعادل جوانان و سالمندان در پاسخ به اغتشاشات ناگهانی

مقدمه و هدف: تغییر در استراتژی بازیابی تعادل به عنوان یکی از ریسک فاکتورهای زمین خوردن سالمندان شناخته می شود. هدف از تحقیق حاضر پاسخ به این سوال است که آیا انتقال استراتژی بازیابی تعادل سالمندان از مچ پا به سمت ران، تحت تاثیر افزایش طبیعی زاویه کایفوز در اثر افزایش سن قرار می گیرد یا خیر؟   مواد و روش ها: به همین منظور، شصت آزمودنی مرد به صورت تصادفی انتخاب شدند و با توجه به هدف تحقیق، در یکی از چهار گروه سالمندان کایفوتیک، سالمندان نرمال، جوانان کایفوتیک و جوانان نرمال  (به ترتیب با میانگین سنی ۷/۳±۳/۶۵، ۱/۳±۵/۶۳، ۷/۱±۷/۲۳ و ۱/۱±۳/۲۴ سال) قرار گرفتند. در ادامه، جهت ارزیابی استراتژی بازیابی تعادل، اعمال آشفتگی از طریق حرکت ناگهانی دستگاه تردمیل صورت گرفت و نوسانات دامنه حرکتی مچ پا و ران آزمودنی ها توسط سیستم Motion Analysis ثبت گردید. سطح معنی داری در این تحقیق ۰۵/۰P≤ در نظر گرفته شد.   نتایج: تحلیل داده ها نشان داد که در مقایسه با جوانان، نوسانات دامنه حرکتی مفاصل سالمندان از مچ پا به سمت ران انتقال پیدا کرده است (۰۵/۰>P < /span>). نتایج همچنین نشان داد که با وجود افزایش نوسانات، دامنه حرکتی مفاصل در اثر هایپرکایفوزیس (از ۵درصد تا ۲۴درصد)، این افزایش نوسانات در هر دو گروه جوان و سالمند معنی دار نمی باشد (۰۵/۰

).   نتیجه گیری: به طور کلی می توان اظهار داشت که بازیابی تعادل در سالمندان عمدتا از طریق استراتژی ران و در جوانان عمدتا از طریق استراتژی مچ پا صورت می گیرد. از طرفی، به نظر می رسد که این تغییرات در استراتژی های تعادلی سالمندان تحت تاثیر افزایش طبیعی زاویه کایفوز در اثر افزایش سن قرار نگرفته و از عوامل دیگری تاثیر می پذیرد.

کلیدواژه ها:

کایفوزیس ، کنترل پاسچر ، سالمند ، جوان