بررسی میزان شیوع سرمی عفونت توکسوکارا در افراد بزرگسال دارای ائوزینوفیلی در شهرستان بابل- سال ۱۳۹۲
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 70
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMUMS-24-121_036
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402
چکیده مقاله:
چکیده
سابقه و هدف: توکسوکاریازیس یکی از بیماری های انگلی مشترک بین انسان و حیوان با ائویوزینوفیلی بالا است و عوامل آن توکسوکارا کنیس وتوکسوکارا کتی از آسکاریس های (Ascarids) سگ و گربه هستند. هدف از این مطالعه تعیین میزان شیوع سرمی آنتی بادی IgG ضدتوکسوکارا در افراد بزرگسال سالم دارای ائوزینوفیلی مراجعه کننده به مرکز بهداشت شهرستان بابل و تعیین عوامل خطر آن بود.
مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی به صورت مقطعی در سال ۱۳۹۲ انجام گرفت. جامعه پژوهش افراد مراجعه کننده (۶۹۸۴ نفر) جهت بررسی های معمول شاخص های خونی به آزمایشگاه مرکز بهداشت بابل بوده که ۳۲۲ نفر با سن بالای ۱۵ سال دارای ائوزینوفیلی بالای ده درصد وارد مطالعه شدند و اطلاعات افراد در پرسشنامه ثبت گردید. سپس سرم افراد منتخب از نمونه خون جدا و در دمای ۲۰- درجه نگهداری و توسط آزمایش الیزا، آنتی بادی IgG ضد توکسوکارا مورد بررسی قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری کای دو و توسط نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: در مجموع، از ۳۲۲ نفر مورد بررسی، ۷۶ نفر (۵/۲۳ درصد) با ائوزینوفیلی بالای ده درصد، آنتی بادی ضد توکسوکارا آن ها مثبت بود که از این تعداد، ۴۵ نفر (۲/۵۹ درصد) نفر مذکر بودند. بین محل سکونت (با بالاتر بودن میزان آن در روستا) (۰۰۱/۰=p) و شغل (با بالاتر بودن میزان آن در کشاورزان) (۰۰۵/۰=p) و شیوع عفونت توکسوکارا رابطه معنی دار وجود داشت.
استنتاج: نتایج این مطالعه نشان داد کشاورزان و روستائیان در معرض خطر بیش تری برای ابتلا ئ به این عفونت قرار دارند. لذا پیشنهاد می گردد سطح آگاهی گروهای مذکور را افزایش داده و کنترل بیماری در سگ های ولگرد منطقه در اولویت قرار گیرد.
کلیدواژه ها:
Toxocariasis ، seroprevalence ، eosinophilia ، ELISA ، توکسوکاریازیس ، شیوع سرمی ، ائوزینوفیلی ، الیزا
نویسندگان
سیده فاطمه ابراهیمی فرد
Msc student in Parasitology, Faculty of Medicine, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
مهدی فخار
Associate Professor, Molecular and Cell Biology Research Center, Department of Parasitology and Mycology, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
مهدی شریف
Professor, Department of Parasitology and Mycology, Toxoplasmosis Research Center, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
سید داوود نصراله پورشیروانی
Assistant Professor, Department of Public Education, Faculty of Medicine, Babol University of Medical Sciences, Babol, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :