بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر خودکارآمدی سبک زندگی مربوط به وزن در زنان مبتلا به چاقی
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 75
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JMUMS-25-123_015
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402
چکیده مقاله:
سابقه و هدف: افزایش خودکارآمدی در حین درمان می تواند موفقیت برنامه های کاهش وزن را پیش بینی کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر خود کارآمدی سبک زندگی مربوط به وزن در زنان مبتلا به چاقی شهر اصفهان انجام شد.
مواد و روش ها: این پژوهش از نوع نیمه تجربی بوده که در آن از طرح پیش آزمون-پس آزمون و پی گیری با گروه کنترل استفاده شد. جامعه مورد مطالعه کلیه زنان چاق (۳۰BMI≥ ) ساکن در شهر اصفهان در بهار سال ۱۳۹۳ بودند که از این میان ۳۰ زن دارای تشخیص چاقی به روش نمونه گیری در دسترس و بر اساس معیارهای ورود، انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) داده شدند. از پرسش نامه خودکارآمدی سبک زندگی مربوط به وزن استفاده شد که توسط شرکت کنندگان در مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری تکمیل گردید. گروه آزمایش طی
۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت درمان ACT قرار گرفتند.
یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین میزان خودکارآمدی سبک زندگی مربوط به وزن در تمامی خرده مقیاس ها شامل دسترسی به موادغذایی، فشار اجتماعی، ناراحتی جسمانی، هیجانات منفی و فعالیت سرگرم کننده گروه آزمایش در هر سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری تفاوت معنادار وجود دارد (۰۵/۰p<).
استنتاج: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند خودکارآمدی سبک زندگی مربوط به وزن را به عنوان شاخص پیش بینی کننده کاهش وزن، در زنان مبتلا به چاقی افزایش دهد. بنابراین می توان از این روش درمانی در کنار سایر مداخلات مربوط به کاهش وزن استفاده کرد.
کلیدواژه ها:
Acceptance and Commitment Therapy ، weight self-efficacy lifestyle ، women ، obesity ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، خودکارآمدی سبک زندگی مربوط به وزن ، زنان ، چاقی
نویسندگان
لیلی نوریان
MSc in Clinical Psychology, Faculty of Humanity, Islamic Azad University, Najafabad Branch, Najafabad, Isfahan, Iran
اصغر آقایی
Professor, Department of Educational Science and Psychology, Isfahan (Khorasgan) Branch, Islamic Azad University, Isfahan, Iran
مریم قربانی
Assistant Professor, Department of Psychology, Faculty of Humanity, Payam Noor University of Tehran, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :