اشاره به دور به مثابه ابزار حفظ وجهه در قرآن و شیوه برخورد مترجمان با آن
محل انتشار: فصلنامه ادب عربی، دوره: 6، شماره: 2
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 56
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JALIT-6-2_012
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402
چکیده مقاله:
از آنجایی که یکی از مهمترین عرصههای تکریم و حفظ وجهه، زبان است، هر زبانی برای خود از مکانیزمهای مشخصی جهت تحقق این امر استفاده میکند و از جمله این مکانیزمها، بهرهگیری از صفات و ضمایر اشاره است. پژوهش پیش رو در صدد است تا کاربرد صفات و ضمایر اشاره را در عرصه حفظ وجهه در قرآن کریم بررسی نماید و شیوه برخورد مترجمان با این پدیده زبانی را ارزیابی کند. در این پژوهش که با رویکردی توصیفی تحلیلی انجام گرفته، نگارندگان از نظریه استعارههای مفهومی یا شناختی که از سوی لیکاف و جانسون مطرح شده، مدد جستهاند و در بررسی نه آیهای که در ابتدای سورههای بقره، یونس، یوسف، رعد، حجر، شعراء، نمل، قصص و لقمان قرار دارند، به این نتیجه رسیدهاند که در قرآن از صفات و ضمایر اشاره به دور به عنوان ابزاری برای حفظ وجهه استفاده شده که اساس آن یک استعاره جهتی است و در آن «شیء خوب، قدرتمند و با ارزش، دور است» که البته این دوری میتواند در عرض یا طول باشد. برخی مترجمان قرآن در برخورد با این پدیده، با بیتوجهی از کنار آن گذشته و به ترجمه تحت اللفظی بسنده نمودهاند و برخی دیگر نیز از راهکارهای متفاوت به پدیده فوق الذکر توجه نموده و در جهت بدست دادن ترجمهای صحیح برآمدهاند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسن مقیاسی
استادیار دانشگاه قم
مهدی مقدسی نیا
استادیار دانشگاه قم
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :