اثر سه روش مختلف ترمیم بر میزان ریزنشت جینجیوالی کامپوزیت با پایه سایلوران در ترمیم های کلاس II

سابقه و هدف: ترمیم های کامپوزیت خلفی به دلیل انقباض ناشی از پلیمریزاسیون دچار ریزنشت می شوند. در سال های اخیر کامپوزیت های با پایه سایلوران که انقباض پایینی دارند جهت کاهش ریزنشت معرفی شده اند. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر سه تکنیک پر کردن مختلف بر میزان ریزنشت جینجیوالی کامپوزیت با پایه سایلوران در ترمیم های کلاس IIمی باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی حفرات کلاس II در سطوح مزیال و دیستال ۴۰ دندان پرمولر سالم انسانی تهیه شد. کف جینجیوال حفرات ۱ میلی متر زیر محل اتصال مینا و عاج قرار داشت. اندازه حفرات در بعد باکولینگوال ۳ میلی متر و در کف جینجیوال عمق اگزیال ۵/۱ میلی متر بود. نمونه ها به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. نمونه های گروه ۱ (گروه کنترل) به صورت لایه لایه توسط کامپوزیت با پایه سایلوران (Filtek P۹۰) ترمیم شدند. گروه های ۴، ۳ و ۲ به ترتیب با تکنیک ساندویچ با استفاده از لاینرهای گلاس فایبر، کامپوزیت قابل سیلان و گلاس آینومر مدیفیه شده با رزین ترمیم شدند. پس از پرداخت ترمیم ها و ترموسایکلینگ نمونه ها به مدت یک هفته در محلول فوشین بازی ۲ درصد قرار گرفتند. سپس ریزنشت ترمیم ها توسط استریومیکروسکوپ با بزرگنمایی ۴۰ برابر بررسی شد یافته ها توسط آزمون کروسکال والیس آنالیز شدند (۰۵/۰< p). یافته ها: در آنالیز آماری هیچ تفاوت معنی داری بین ریزنشت گروه های مختلف نشان داده نشد (۲۴۳/۰= p). استنتاج: به کارگیری گلاس فایبر، کامپوزیت قابل سیلان و گلاس آینومر مدیفیه شده با رزین تاثیری در افزایش سیل لبه جینجیوال در ترمیم های کلاس II کامپوزیت با پایه سایلوران ندارد.

کلیدواژه ها:

Flowable composite ، glass fiber ، microleakage ، composite resin ، silorane ، کامپوزیت قابل سیلان ، گلاس فایبر ، ریزنشت ، کامپوزیت رزین. سایلوران