اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر دشواری تنظیم شناختی هیجان و اجتناب تجربه ای زنان خشونت دیده توسط همسر در شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر دشواری تنظیم شناختی هیجان و اجتناب تجربه ای زنان خشونت دیده توسط همسر در شهر تهران انجام پذیرفت . پژوهش حاضر حیث هدف کاربردی و از نظر ماهیت از نوع طرح های نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل با یک مرحله پیگیری سه ماه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر متشکل از تمامی زنان قربانی خشونت توسط همسر که در ۱۴۰۲ به مراکز مشاوره شهر تهران ، مراجعه کرده بودند، بود که به روش داوطلبانه ۳۰ نفر انتخاب و به روش تصادفی در گروه آزمایش ( درمان شفقت ) و کنترل قرار گرفتند. ابزارهای سنجش شامل تنظیم هیجان گارنفسکی (۲۰۰۱) وپرسشنامه اجتناب تجربه ای باوند و همکاران(۲۰۱۰) بود. گروه آزمایش درمان متمرکز بر شفقت گیلبرت(۲۰۱۰) را در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. تجزیه و تحلیل داده ها از روش کوواریانس چند متغیره و بن فرونی انجام شد. نتایج نشان داد درمان مبتنی بر شفقت بر دشواری تنظیم شناختی هیجان و اجتناب تجربه ای موثر است ( ۰۱/۰.( p< به نظر می رسد درمان مبتنی بر شفقت می تواند به عنوان یک امر پیشگیرانه و بهبود دهنده در افزایش سلامت روان و کیفیت زندگی زنان خشونت دیده توسط همسر مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر شفقت ، دشواری تنظیم شناختی هیجان ، اجتناب تجربه ای ، زنان خشونت دیده