بسط تجربهء نبوی در بوته نقد (۱)

تردیدی نیست که پیامبری پیامبر به وحی است. یعنی پیامبر کسی است که ارتباط ویژه ای با خدا دارد و از طریق این ارتباط حقایقی را درک و به دیگران القا می کند. بر همین مبنا وحی در بینش اسلامی از جایگاه خاصی برخوردار است و محور اصلی آموزه های دینی و معارف آسمانی تلقی می گردد. به تعبیر دیگر، اسلام دین وحی و قرآن محصول آن می باشد; لذا هر نوع تحلیل و تفسیر وحی در حقیقت تحلیل و تفسیر بنیاد اسلام است و هر خطایی در آن، سبب انحراف افکار و تحریف اسلام و برداشت نادرست از آن خواهد شد. اخیرا یکی از نظریه پردازان کشور ما در کتابی به نام "بسط تجربهء نبوی " به تفسیر و تحلیل وحی پرداخته، آن را تجربهء نبوی دانسته و از این نظر دفاع کرده است. از آن جا که دستاورد این نظریه انکار وحی و رسالت به معنای واقعی آن، و تفسیر وحی به معنایی است که مورد انکار دانشمندان اسلامی، بلکه خلاف صریح آیات قرآنی است; در این نوشتار کوتاه در صدد بررسی و نقد این نظریه هستیم و ایرادهایی را بر آن وارد دانسته ایم.

کلیدواژه ها:

افعال گفتاری ، بسط ، تجربه دینی ، تجربه نبوی ، رسالت ، نبوت ، وحی