شاکله شناسی رهیافت تجربه دینی در رویکردهای کتز و پرادفوت

امروزه تجربه دینی با ساختار و دامنه و فراخنای خود یکی از موضوعات اساسی روانشناسی دین و فلسفه دین معاصر است. چنان که شکل گیری نگره ی تجربه دینی و گستره ی مباحث آن در غرب عمدتا" در پی چالش های فیلسوفانی چون دکارت تا هیوم و کانت که براهین کلامی مدرسی را مورد تردید قرار دادند به وجود آمد و با اندیشه های شلایر ماخر گسترش یافت. از جمله این که، پدیدارشاسان و فیلسوفان دین برای دین ابعاد و ویژگی هایی ترسیم کرده اند که یکی از آنها بعد تجربی دین است. در اندیشه ساخت گراهایی مثل پراودفوت و کتز که بیشتر در تبیین تجربه دینی به بعد عرفانی آن تاکید دارند، بر این باورند که ماهیت تجربه دینی متاثر از شبکه باورها و مفاهیم ذهنی فاعل شناساست و تجارب خالی از باورها و مفاهیم( بر خلاف رویکرد ذات گراها) وجود ندارد. در پژوهش حاضر سعی ما این است که دو رویکرد مذکور را با عنایت به سازه های آنها تحلیل و مقایسه ای در خصوص وجوه تفاوتی یا اشتراکی این دو دیدگاه را مورد امعان نظر قرار دهیم.

کلیدواژه ها:

ماهیت تجربه دینی ، رویکرد ساختی ، شاکله شناسی ، رهیافت پراودفوت ، رهیافت کتز