بررسی رابطه ی خوش بینی- بدبینی با رضایت از زندگی در بین زنان شاغل و خانه دار در شهر رابر، سال۱۳۸۸

انسان­ها از نظر خوش­بینی و بدبینی در یک پیوستار قرار گرفته اند: افراد خوش­بین انتظار دارند چیزهای خوبی برای آنها اتفاق افتد؛ افراد بدبین انتظار چیزهای بدی دارند. طبق مدل شی یر و کارور(۱۹۸۵) خوش بینی و بدبینی. به ترتیب به عنوان نتایج فراگیر مثبت و منفی تعریف می­شوداعتقاد بر این است­که این دو تا حدودی تعیین کننده­های مهم سازگاری هستند. با توجه به کشمکش­ها، فشارها وتعارضاتی که در ایفای نقش، در بین زنان شاغل وخانه دار وجود دارد که در نهایت دلسردی از نقش را در بین یکی از این دو گروه به وجود می­آورد، در این پژوهش ضمن بررسی رابطه­ی میزان خوش­بینی با رضایت از زندگی، به ارائه تفاوت­ها بین خوش­بینی و بدبینی و رضایت از زندگی در بین زنان شاغل و خانه دار پرداخته شد و ۳۲۱ نفر از زنان شاغل و خانه دار شهر رابر مورد بررسی قرار گرفت. در این جستار با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون معلوم شد که رابطه­ی معناداری در سطح ۰۰۱/۰ بین میزان خوش­بینی و رضایت از زندگی وجود دارد و همچنین با استفاده از روش آماری T-Test معلوم شد که تفاوت معناداری در سطح ۰۰۱/۰ بین رضایت از زندگی و خوش بینی- بدبینی در بین زنان شاغل و خانه دار وجود دارد. در پایان پیشنهادهایی ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

خوش بینی ، بدبینی ، رضایت از زندگی ، زنان شاغل ، زنان خانه دار