مقایسه اثربخشی رویکردهای تلفیقی، زوج درمانی متمرکز بر هیجان با زوج درمانی رفتاری یکپارچه نگر در بهبود علائم تنظیم هیجانی زوج های دارای تعارض زناشویی

سابقه و هدف: مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی رویکردهای تلفیقی، زوج­درمانی متمرکز بر هیجان و زوج­درمانی رفتاری یکپارچه­نگر بر بهبود علائم تنطیم هیجانی زوج­های متعارض به انجام رسید. مواد و روش ها: جامعه آماری مورد مطالعه شامل تمامی زوج­های مراجعه کننده به کلینیک روان­شناختی مهرآوران شهر اهواز بود. نمونه مطالعه با استفاده از روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند که شامل ۶ زوج از افراد مراجعه کننده به این کلینیک بودند. در این مطالعه از طرح تجربی تک­موردی استفاده شد. پروتکل های درمانی در دو تا چهار مرحله خط پایه، مداخله ۱۶ جلسه­ای و پیگیری سه ماهه اجرا شد و آزمودنی­ها به مقیاس تنظیم هیجانی (DERS) پاسخ دادند. داده ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا و درصد بهبودی تحلیل شدند. یافته ها: یافته های مطالعه در بین ۶ زوج با محدوده سنی ۲۵ الی ۴۰ سال با سطح تحصیلات دیپلم تا کارشناسی ارشد نشان داد که میزان بهبودی زوج های متعارض در متغیر تنظیم هیجانی در گروه متمرکز بر هیجان در مرحله پس از درمان و پیگیری ۰۷/۳۱ و ۲۷/۳۱ درصد و در گروه رفتاری یکپارچه نگر در مرحله پس از درمان و پیگیری ۳۹/۲۴ و ۱۸/۲۴ درصد بود. هم چنین مقادیر شاخص تغییر پایا درگروه متمرکز بر هیجان در مرحله پس از درمان و پیگیری در زوج اول و دوم در سطح آماری(۰۵/۰>P) معنی دار هستند. استنتاج: با توجه به یافته های حاصل از این مطالعه به نظر می رسد زوج درمانی متمرکز بر هیجان از نظر اندازه تغییر، کلیت و ثبات، کارایی بیش تری نسبت به زوج درمانی رفتاری یکپارچه نگر دارد.

کلیدواژه ها:

conflict ، emotional regulation ، emotionally focused ، integrative behavioral ، تعارض ، تنظیم هیجان ، متمرکز بر هیجان ، رفتاری یکپارچه نگر