برنامه ریزی راهبردی توسعه مسکن و ارتقاء کارکرد سکونت محله ارامنه منطقه ۷ تهران

در دهه اخیر برنامه ریزی راهبردی با ارائه سیاست های اجرایی مسکن در جهت دستیابی به ارتقای کارکرد سکونت محلات مناطق شهری توانسته است راهگشا باشد. پژوهش حاضر با هدف برنامه ریزی راهبردی برای توسعه مسکن و ارتقاء کارکرد سکونت محله ارامنه منطقه ۷ شهرداری تهران پرداخته است. الگوی حاکم بر پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ روش و ماهیت، تحلیلی- تجویزی و شیوه گردآوری داده ها اسنادی- میدانی بوده است. پس از شناخت تحلیل راهبردی (SWOT) به منظور شناسایی عوامل داخلی (SW) و خارجی (OT) از مدل MICMACبرای تعیین عوامل پیشران و در روش تجویزی، با استفاده از تکنیک آینده پژوهیSenarioWizard به ارائه پروژه راهبردی اقدام شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که ارتقای کارکرد سکونت نقش بسیار زیادی در توسعه مسکن محله ارامنه دارد. در بخش سناریونگاری، عوامل کلیدی داخلی و خارجی موثر در وضعیت محله ارامنه شناسایی و سپس از بین این عوامل، عوامل اثر گذار(پیشران ها) استخراج و پس از این که این عوامل به لحاظ اهمیت و عدم قطعیت مورد سنجش قرار گرفتند، عوامل سناریو ساز انتخاب و سپس سناریو نگاری محله انجام شد که دو سناریو مطلوب و نامطلوب از آینده محله ارامنه حاصل شد که سناریو مطلوب به عنوان چشم انداز محله انتخاب و سپس در راستای رسیدن به چشم انداز به منظور بهبود اوضاع مسکن و عملکرد مسکن در این محله، اهداف، راهبردهای عملیاتی و سیاست های موثر تدوین شدند.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، مسکن ، محلات شهری ، سناریونگری ، محله ارامنه