بهینه یابی اقتصادی برق رسانی به مناطق دور افتاده مرکزی ایران

تأمین انرژی الکتریکی مورد نیاز خانوارها، چاههای آب کشاورزی و معادن صنعتی در مناطق دور افتاده که گسترش شبکه انتقال و توزیع نیرو به آن مستلزم صرف هزینههای هنگفت می باشد از مسائل عمده در صنعت برقکشورهای در حال توسعه به ویژه ایران است. با توجه به اینکه مناطق مرکزی ایران دارای پتانسیل بالای انرژی خورشیدی است، امکان مناسبی برای بهره برداری ازنیروگاه خورشیدی وجود دارد. هدف این مقاله طراحییک مدل اقتصادی براساس Screening CurveAnalysisمیباشد که در آن عرضه برق برحسب سه مقطع زمانی بار پایه، بار میانی و بار پیک صورتمی پذیرد. براساس مدل پیشنهادی نیروگاه خورشیدی دربار پایه، پست63kw در بار میانی و نیروگاه گازی در بار پیک مورد بهره برداری قرار می گیرد. در این مقا له علاوه بر نیروگاه خورشیدی نیروگاه بادی هم مورد ارزیابی قرارگرفته، هزینه نهایی انرژی الکتریکی در حالات گوناگون محاسبه شده و نهایتاً گزینهای که به صورت ترکیبی از نیروگاه تجدیدپذیر و گزینههای متداول باشد انتخاب شده است.

کلیدواژه ها:

انرژی خورشیدی ، نیروگاه خورشیدی ، مدل هزینه نهایی ، نیروگاه تجدیدپذیر