اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر اشتیاق تحصیلی و بهبود مهارت های اجتماعی دانش آموزان ابتدایی

زمینه و هدف: از عوامل کلیدی موثر در موفقیت تحصیلی دانش ­آموزان، اشتیاق تحصیلی و کسب مهارت های اجتماعی است. بنابراین هدف مطالعه حاضر تعیین اثربخشی آموزش مثبت­ اندیشی بر اشتیاق تحصیلی و بهبود مهارت های اجتماعی دانش­آموزان ابتدایی بود. روش: پژوهش حاضر، شبه­ تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری تمامی دانش ­آموزان پایه ششم ابتدایی شهر (بهارستان) در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۳۹۸ بودند که ۳۰ نفر به شیوه نمونه­­­ گیری خوشه ای انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه شامل ۱۵ دانش ­آموز) قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه مهارت های اجتماعی (کرامتی، ۱۳۸۶) و پرسشنامه اشتیاق تحصیلی (فردریکس و همکاران، ۲۰۰۴) بودند که قبل و بعد از ارائه آموزش مهارت های مثبت ­اندیشی برای هر دو گروه گواه و آزمایش اجرا شدند. دانش ­آموزان گروه آزمایش به مدت ۱۴ جلسه ۶۰ دقیقه ای تحت آموزش مثبت­ اندیشی قرار گرفتند، اما گروه گواه هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. تجزیه وتحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره در سطح معنا داری ۰۵/۰ انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات مهارت های اجتماعی و اشتیاق تحصیلی در مرحله پس­ آزمون گروه آزمایش و گواه تفاوت معنادار وجود دارد، به طوری که مهارت­ های اجتماعی و اشتیاق تحصیلی در گروه آزمایش از گروه گواه بیشتر بود (۰/۰۱>P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش، آموزش مهارت های مثبت اندیشی به دانش آموزان کمک می­ کند تا خود را بهتر بشناسند و درباره خویشتن و جهان کنجکاوی کنند و تشویق می شوند تا تجربه های مثبت و خوب را باز شناسند و در نتیجه مهارت های سازشی و انگیزه تحصیلی آنها بهبود یابد.

کلیدواژه ها:

Positive thinking ، social skills ، academic engagement ، مثبت اندیشی ، مهارت های اجتماعی ، اشتیاق تحصیلی